Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Halina Emilia Święcicka po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. L. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę i budowę postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2013 r., nr [...].
Skarżący S. L. wraz ze skargą na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2013 r., nr [...], wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Zaskarżoną decyzją Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] mocą której organ zatwierdził projekt budowlany i udzielił A. K. pozwolenia na rozbudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce nr ew. [...], w m. [...] gm. [...].
Wniosek o wstrzymanie został uzasadniony faktem, iż wykonanie decyzji doprowadzi do trudnego do odwrócenia skutku w postaci przystąpienia do rozbudowy oraz pojawią się ewentualne koszty związane z doprowadzeniem do stanu poprzedniego. Dodatkowo stan drewnianego domu z racji braku nasłonecznienia będzie ulegał pogorszeniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeśli w wyniku ich wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zaznaczyć przy tym należy, iż przesłanką wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności może być jedynie szkoda (majątkowa, a także niemajątkowa), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
Sąd wydając orzeczenie w omawianym przedmiocie powinien swoje rozstrzygnięcie oprzeć zarówno o ocenę wniosku strony skarżącej, jak i materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy, w aspekcie wystąpienia bądź też niewystąpienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, to jest niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Jednakże uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu spoczywa na stronie skarżącej (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 2004 r. FZ 496/2004).
W uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania aktu, nie wystarczy więc samo powtórzenie przez stronę treści przepisu. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji wręcz uniemożliwia sądowi jego merytoryczną ocenę (zob. szerzej na ten temat B. Dauter w: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, s. 168 i nast.).
W ocenie Sądu w świetle powołanego wyżej przepisu prawa i wniosku strony skarżącej, w niniejszej sprawie nie zachodzą okoliczności uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Należy zauważyć, iż skarżący wniósł o wstrzymanie zaskarżonej i swojego wniosku praktycznie w ogóle nie uzasadnił. Wnioskodawca podał, że wykonanie decyzji doprowadzi do trudnego do odwrócenia skutku postaci przystąpienia do rozbudowy oraz pojawią się ewentualne koszty związane z doprowadzeniem do stanu poprzedniego. Podniesione okoliczności odnoszą się jednak, zdaniem Sądu, do sytuacji inwestora, a nie skarżącego, który jest jego sąsiadem. Poza wskazanym uzasadnieniem skarżący zaznaczył jedynie, że stan drewnianego domu z racji braku nasłonecznienia będzie ulegał pogorszeniu. Podana okoliczność związana ze zmniejszonym nasłonecznieniem jest jednak nieuzasadniona w sposób szczegółowy. Tym samym skarżący nie wykazał, jakie negatywne bądź nieodwracalne skutki rodzi dla niego wydana decyzja lub jakie szkody poniesie w wyniku ich wykonania. Podnieść należy, że sam fakt udzielenia pozwolenia na budowę nie może stanowić przesłanki uzasadniającej wniesienie przedmiotowego wniosku, gdyż ze swej natury decyzje dotyczące pozwolenia na budowę zmieniają stan rzeczy i mogą spowodować powstanie trudnych do odwrócenia skutków, jednakże skutki te należy szczegółowo uzasadnić oraz wykazać wystąpienie ich w stosunku do składającego dany wniosek.