Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Groński po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2013 r. znak: [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej postanawia: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie radcy prawnemu A. L. wynagrodzenie w kwocie 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych), podwyższoną o stawkę 23 % podatku od towarów i usług, tj. 41,40 zł (czterdzieści jeden złotych czterdzieści groszy) oraz zwrot wydatków w kwocie 18,10 zł (osiemnaście złotych dziesięć groszy), łącznie kwotę 239,50 zł (dwieście trzydzieści dziewięć złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

W dniu 28 marca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał wyrok, w którym oddalił skargę A. W. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2013 r. znak: [...], w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej.

Postanowieniem referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2014 r. przyznano A. W. prawo pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego.

Pismem z dnia 9 kwietnia 2014 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych w [...] poinformowała Sąd o ustanowieniu pełnomocnika dla skarżącego.

W dniu 24 lipca 2014 r. (data stempla pocztowego) pełnomocnik z urzędu skarżącego poinformował, że nie znalazł podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od ww. wyroku i sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia środka zaskarżenia. Wskazał, że opinia została przekazana skarżącemu oraz Dziekanowi Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...]. Pełnomocnik wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz zwrot niezbędnych i udokumentowanych wydatków w wysokości 18,10 zł - załączył potwierdzoną za zgodność z oryginałem stronę z pocztowej książki nadawczej. Pełnomocnik oświadczył, że koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu nie zostały zapłacone w całości ani w części.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Na podstawie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej ppsa, wyznaczony radca prawny ma prawo do wynagrodzenia za podjęte czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych wydatków. Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej radcy prawnego uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 490). Na obecnym etapie sprawy pomoc prawna z urzędu polegała na sporządzeniu opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.

§ 15 ww. rozporządzenia stanowi, że koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: 1) opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 i 4, oraz 2) niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego.

§ 14 ust. 2 pkt c) ww. rozporządzenia stanowi, że stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w innej sprawie - 240 zł. Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 2 lit b) ww. rozporządzenia za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej stawka minimalna wynosi 50 % stawki określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Według § 2 ust. 3 rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.

W konsekwencji w niniejszej sprawie radcy prawnemu należy się wynagrodzenie w wysokości 180,00 złotych z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (75% z 240 zł) oraz kwota 41,40 złotych stanowiąca 23 % podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że w ramach nieopłaconej pomocy prawnej przyznano pełnomocnikowi zwrot poniesionych przez niego niezbędnych wydatków w postaci kosztów korespondencji ze skarżącym oraz Okręgową Izbą Radców Prawnych w [...] w wysokości 18,10 zł.

Zatem łączna kwota nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu przez pełnomocnika z urzędu wyniosła 239,50 zł.

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 250 p.p.s.a. oraz § 14 ust. 2 pkt 2 lit b) ww. rozporządzenia orzeczono, jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1