Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Cieśla po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. S. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lutego 2013 r. znak [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego postanawia: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie r. pr. K. R. kwotę 120,00 złotych (sto dwadzieścia złotych) podwyższoną o stawkę 23 % podatku od towaru i usług tj. kwotę 27,60 złotych (dwadzieścia siedem złotych i sześćdziesiąt groszy), łącznie kwotę 147,60 złotych (sto czterdzieści siedem złotych i sześćdziesiąt groszy), stanowiącą wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Postanowieniem referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 czerwca 2013 r. przyznano T. S. prawo pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego oraz zwolnienie od kosztów sądowych.

Pismem z dnia 16 lipca 2013 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych w W. poinformowała Sąd o wyznaczeniu dla T. S. pełnomocnika z urzędu w osobie r. pr. K. R..

Wyrokiem z dnia 8 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. S. i przyznał pełnomocnikowi koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W dniu 15 listopada 2013 r. (data nadania pisma) pełnomocnik skarżącego poinformowała, że brak jest podstaw do złożenia skargi kasacyjnej i w związku z powyższym przedłożyła stosowną opinię prawną.

Pełnomocnik wniosła o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu i oświadczyła, że pomoc prawna jest nieopłacona w całości, ani w części.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Na podstawie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.- dalej "p.p.s.a"), wyznaczony radca prawny ma prawo do wynagrodzenia za podjęte czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych wydatków.

Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej radcy prawnego uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 poz. 490).

Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) ww. rozporządzenia za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej przysługuje 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75 %, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Stawka minimalna w tego typu sprawach wynosi zgodnie z pkt 1 - 240 złotych.

Wobec faktu, że radca prawny została pełnomocnikiem strony przed wydaniem przez Sąd wyroku oddalającego skargę, a więc reprezentowała stronę w tym postępowaniu, należne pełnomocnikowi wynagrodzenie wynosi 50 % stawki minimalnej określonej w § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c Rozporządzenia.

W konsekwencji w niniejszej sprawie radcy prawnemu należy się wynagrodzenie w wysokości 120,00 złotych z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz kwota 27,60 złotych stanowiąca 23 % podatku od towarów i usług - łącznie kwota 147,60 złotych.

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 250 p.p.s.a. oraz § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) ww. rozporządzenia orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1