Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Zielińska - Śpiewak po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.M. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] znak [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej postanawia: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adw. W.B. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy), w tym kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zastępstwa prawnego oraz kwotę 27,60 zł (dwadzieścia siedem złotych sześćdziesiąt groszy), stanowiącą 23 % podatku VAT.
Postanowieniem z dnia 23 maja 2012 r. przyznano J.M. prawo pomocy poprzez ustanowienie adwokata. Na tej podstawie, po wystąpieniu Sądu do Okręgowej Rady Adwokackiej w W., pełnomocnikiem skarżącego wyznaczony został adw. W.B.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 2 października 2012 r. oddalił skargę J.M. i przyznał ze środków budżetowych Sądu na rzecz adw. W. B. kwotę 307,50 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej (w tym kwotę 250 zł tytułem zastępstwa prawnego i kwotę 57,50 zł tytułem podatku od towarów i usług).
W dniu 11 stycznia 2013 r. wpłynęła opinia prawna o braku podstaw do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej od ww. wyroku, sporządzona przez adw. W. B., zawierająca wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, zwanej dalej p.p.s.a.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W myśl § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163 poz. 1348 ze zm.) stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w drugiej instancji wynosi za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Jak wynika z akt sprawy, adw. W.B. złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 2 października 2012 r. Zauważyć też trzeba, że adw. W.B. prowadził sprawę również w postępowaniu przez sądem pierwszej instancji (za pomoc prawną udzieloną skarżącemu w tym postępowaniu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w ww. wyroku przyznał adw. W.B. kwotę 307,50 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej. Zasadne jest zatem w takiej sytuacji przyznanie wynagrodzenia w wysokości 50 % stawki minimalnej określonej w § 18 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia (która wynosi 240 zł), zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia.
Wobec tego adwokatowi W. B. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przyznać należy tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy), w tym kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zastępstwa prawnego oraz kwotę 27,60 zł (dwadzieścia siedem złotych sześćdziesiąt groszy), stanowiącą 23 % podatku VAT.
W związku z powyższym orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 250 p.p.s.a. oraz § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b powołanego Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. Na mocy § 2 ust. 3 cytowanego rozporządzenia ustalona opłata ulega podwyższeniu o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług.