Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Halina Emilia Święcicka po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Prezydenta Miasta [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej postanawia: oddalić wniosek strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia 14 marca 2013 r. Prezydent Miasta [...] wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...].
Powyższą decyzją Wojewoda [...] uchylił w całości decyzję Starosty [...] z dnia [...] września 2012 r. nr [...] znak: [...] zezwalającą inwestorowi Prezydentowi Miasta [...] na realizację inwestycji drogowej polegającej na przebudowie i rozbudowie ul. [...] w [...] na odcinku od ulicy [...] do rzeki [...] w zakresie budowy jezdni, chodników, zjazdów, sieci kanalizacji deszczowej, przebudowy i rozbudowy sieci elektroenergetycznej i telekomunikacyjnej, rozbiórki kolidujących ogrodzeń, wycinki drzew i krzewów kolidujących z projektowaną inwestycją na działkach nr ew. [...] obr [...], na działkach nr ew., [...] obr. [...] oraz na działkach [...] obr. [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez organ pierwszej instancji.
W skardze Prezydent Miasta [...] zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] do czasu rozstrzygnięcia wniesionej skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U z 2012r. poz. 270) dalej: p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl § 3 ww. przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności może jednak dotyczyć tylko takich z nich, które mają przymiot wykonalności tzn. nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Wstrzymanie wykonania jest bowiem bezprzedmiotowe, gdy decyzja nie podlega w ogóle wykonaniu. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z treścią aktu. Nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 października 2008 r., sygn. II OZ 1075/08).
Co do zasady z przymiotu wykonalności nie korzystają wszelkie akty administracyjne odmowne oraz te spośród konstytutywnych aktów uprawniających, które dla spowodowania stanu prawnego lub faktycznego w nich określonego nie wymagają żadnych działań ze strony podmiotów uprawnionych. Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy zatem aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (zob. T. Woś, Postępowanie sądowo-administracyjne, wyd. PWN, Warszawa 1996, s. 147).
W niniejszej sprawie strona skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji uchylającej w całości decyzję Starosty [...] z dnia [...] września 2012 r. nr [...] i przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, a więc decyzji o charakterze kasacyjnym, nie rozstrzygającym sprawy co do istoty rzeczy.
Zaskarżona decyzja ma wyłącznie formalny charakter, nie nakłada bezpośrednio na stronę skarżącą obowiązków, które mogłyby być wykonane dobrowolnie lub w sposób przymusowy. Brak jest zatem przymiotu wykonalności, co uniemożliwia wstrzymanie jej wykonania. Pogląd ten jest utrwalony w orzecznictwie sądowo-administracyjnym. W postanowieniu z dnia 21 stycznia 2011 r., sygn. akt II OZ 6/11 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że decyzja kasacyjna (uchylająca decyzję organu pierwszej instancji i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia) nie jest aktem, który podlegałby wykonaniu. Podobne stanowisko Naczelny Sąd Administracyjny wyraził w postanowieniu z dnia 16 sierpnia 2011 r., sygn. akt I FZ 142/11 stwierdzając, że co do zasady nie nadają się do wykonania wszelkie orzeczenia kasacyjne, gdyż nie stanowią one aktów wywołujących skutki materialnoprawne.
W tej sytuacji wniosek strony skarżącej nie mógł zostać uwzględniony, a wobec tego na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a postanowiono jak w sentencji.