Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. C. na przewlekłe prowadzenie postępowania w przedmiocie wydania pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego typu "ISZTAR" na terenie działki nr ew. [...] w obrębie [...] przy ul. Z. w O. przez Starostę [...] postanawia: odrzucić skargę
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Stosownie do art. 52 § 2 p.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W przypadku bezczynności organu administracji strona winna przed wniesieniem skargi skorzystać z regulacji przewidzianej w art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 267, dalej: k.p.a.), zgodnie z którym na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Przedmiotem skargi L. C., wniesionej w dniu 23 października 2014 r. (data stempla urzędu pocztowego), jest bezczynność Starosty [...] w przedmiocie wydania pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego typu "ISZTAR" na terenie działki nr ew. [...] w obrębie [...] przy ul. Z. w O.
Z akt sądowych i administracyjnych nie wynika, aby skarżący przed złożeniem skargi składał zażalenie na bezczynność organu w trybie art. 37 k.p.a. do organu wyższego stopnia. Wobec tego pismem z dnia 3 grudnia 2014 r. wezwano skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi poprzez nadesłanie odpisu zażalenia złożonego w trybie art. 37 k.p.a. do organu wyższego stopnia. Skarżący w terminie udzielił odpowiedzi, wskazując, że w jego ocenie złożenie zażalenia nie było konieczne. Powołał się w tym zakresie na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2013 r. w sprawie o sygn. akt I OPS 2/13, twierdząc, że wynika z niej, iż pozostawienie podania bez rozpoznania stanowi czynność materialno-techniczną, na którą nie przysługuje żaden środek zaskarżenia.
W ocenie Sądu skarżący błędnie zinterpretował ww. uchwałę, co wynika z nierozróżniania przez niego zażalenia jako środka zaskarżenia przysługującego na postanowienie i zażalenia do organu wyższego stopnia na bezczynność organu lub na przewlekłe prowadzenie postępowania. Istotnie, zgodnie z ww. uchwałą pozostawienie podania bez rozpoznania jest czynności materialno-techniczną, jednak wynika z niej, że w tym przypadku należy wykorzystać środek przewidziany w art. 52 § 2 p.p.s.a., tj. zażalenie do organu wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie.
Wskazać przy tym należy, że w myśl art. 52 § 2 p.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie, wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Zwrot "taki jak", użyty w art. 52 § 2 p.p.s.a., po którym następuje wyliczenie środków zaskarżenia, powinien być uznany za synonim określenia "w szczególności". Przyjęcie, że zawarte w tym przepisie wyliczenie środków zaskarżenia ma charakter przykładowy, prowadzi do wniosku, że w wypadku skargi na bezczynność środkiem takim będzie zażalenie przewidziane w art. 37 § 1 k.p.a. (tak: W. Chróścielewski, "Wszczęcie postępowania sądowoadministracyjnego", Państwo i Prawo 2004, z. 3, s. 65, s. 65).
Wobec powyższego wniesienie skargi na bezczynność organu jest dopuszczalne wówczas, gdy strona wyczerpała tryb przewidziany w art. 37 § 1 k.p.a. Uprzednie złożenie zażalenia lub wezwanie do usunięcia naruszenia prawa stanowi niezbędny warunek złożenia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania (tak: Naczelny Sąd Administracyjny, postanowienie z dnia 19 lipca 2013 r., sygn. akt II OSK 1449/13). Brak takiego zażalenia należy zatem uznać za brak formalny. Skarżący, mimo otrzymania stosownego wezwania, nie uzupełnił tego braku.
Stosownie do art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. Stosownie do treści art. 58 § 3 p.p.s.a. skargę odrzuca się postanowieniem, co może nastąpić na posiedzeniu niejawnym.
Z powyższych względów skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.