Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Cieśla po rozpoznaniu w dniu 15 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. L. na bezczynność Prezesa Rady Ministrów postanawia odrzucić zażalenie Z. L. datowane na dzień 24 września 2010 r. złożone na zarządzenie z dnia 13 września 2010 r.
Zgodnie z art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) Sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Stosownie art. 197 § 2 wymienionej ustawy, do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej. Natomiast przepis art. 198 wymienionej ustawy stanowi, iż przepisy Działu IV Rozdziału 2 tej ustawy, zatytułowanego "Zażalenie", stosuje się odpowiednio do zażaleń na zarządzenie przewodniczącego, jeżeli ustawa przewiduje wniesienie zażalenia.
W przedmiotowej sprawie Z. L. pismem z dnia 14 września 2010 r. - w wykonaniu zarządzenia z dnia 13 września 2010 r. - zawiadomiony został o tym, iż wobec odrzucenia jego skargi na bezczynność Prezesa Rady Ministrów, jego wniosek z dnia 9 września 2010 r., został pozostawiony w aktach sprawy bez nadania mu biegu.
Zażalenie skarżącego na wymienione zarządzenie z dnia 13 września 2010 r. wpłynęło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w dniu 28 września 2010 r. (data prezentaty Sądu).
Stwierdzić trzeba, iż wniesienie zażalenia na zarządzenie w przedmiocie udzielenia skarżącemu informacji jest niedopuszczalne, gdyż nie wynika z przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Tego typu zarządzenia są niezaskarżalne.
Z tego względu zażalenie na zarządzenie w przedmiocie udzielenia skarżącemu informacji, iż wniosek z dnia 9 września 2010 r., został pozostawiony w aktach sprawy bez nadania mu biegu, jako niedopuszczalne podlega odrzuceniu.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 i w zw. z art. 198 wymienionej ustawy orzeczono jak w sentencji postanowienia.