Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Leszek Kamiński, , Sędzia WSA Mirosława Kowalska, Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska (spr.), Protokolant spec. Katarzyna Ławnik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2013 r. sprawy ze skargi M. L. w przedmiocie bezczynności Wojewody [...] postanawia I. umorzyć postępowanie sądowe; II. zasądzić od Wojewody [...] na rzecz M. L. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 28 czerwca 2012 r. M. L. wniósł skargę na bezczynność Wojewody [...] w rozpatrzeniu wniosku M. L.z dnia 8 marca 2012r o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Wojewody [...] nr [...] z dnia [...] marca 2009 r.
W uzasadnieniu skargi wskazał, iż Wojewoda [...] pomimo wezwania do usunięcia naruszenia prawa (pismo z dnia 26 czerwca 2012 r.) nie wydał w sprawie rozstrzygnięcia i nie odniósł się do wezwania.
Pismem procesowym z dnia 27 listopada 2012 r. pełnomocnik skarżącego podtrzymał skargę wnosząc w razie ustania stanu bezczynności o umorzenie postępowania wraz z zasądzeniem kosztów.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Instytucja skargi na bezczynność organu ma na celu doprowadzenie do wydania aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.
W przypadku skargi na bezczynność sąd orzeka biorąc pod uwagę stan rzeczy istniejący w chwili wydawania orzeczenia.
Z akt sprawy wynika, że postanowieniem z dnia [...] lipca 2012 r., znak:
[...] Wojewoda [...] rozpoznał wniosek M. L. i odmówił wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją Wojewody [...] nr [...] z dnia [...]marca 2009 r.
W tym stanie rzeczy ustała bezczynność organu odwoławczego i należało umorzyć postępowanie sądowe na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
O kosztach orzeczono na podstawie art. 201 § 1 wyżej powołanej ustawy.