Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Cieśla po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. S. na bezczynność Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Naczelnej Izby Lekarskiej postanawia: zasądzić ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adw. M. P. 120 zł (sto dwadzieścia złotych) oraz kwotę 27,60 zł (dwadzieścia siedem złotych sześćdziesiąt groszy) stanowiącą 23 % podatku VAT, łącznie kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W dniu 5 września 2012 r. w niniejszej sprawie odrzucona została skarga na bezczynność Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Naczelnej Izby Lekarskiej, gdyż sprawa nie należała do właściwości sądów administracyjnych.
Postanowieniem z dnia 2 listopada 2012 r. przyznano skarżącej prawo pomocy poprzez ustanowienie adwokata. Na tej podstawie, po wystąpieniu Sądu do Okręgowej Rady Adwokackiej w W., pełnomocnikiem strony skarżącej wyznaczona została adw. M. P.
W dniu 10 grudnia 2012 r. pełnomocnik złożyła wniosek o zasądzenie kosztów pomocy prawnej za sporządzenie opinii o braku podstaw do sporządzenia skargi kasacyjnej od wydanego orzeczenia oświadczając, iż pomoc ta nie została opłacona w całości ani w części.
Stosownie do unormowania art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Aktem normatywnym określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez adwokata jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) zwane dalej "rozporządzeniem".
Stosownie do treści § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym II instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1 (a więc 240 zł), a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej stawki.
Z uwagi na powyższe Sąd postanowił na podstawie art. 250 p.p.s.a. oraz § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b ww. rozporządzenia.