Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Zielińska- Śpiewak po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. S.A. z siedzibą w [...] na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie zwrotu projektu budowlanego postanawia: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącemu ze środków budżetowych - kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 100 zł (słownie sto złotych) złotych tytułem zwrotu uiszczonego wpisu sądowego od skargi.
Pismem z dnia [...] stycznia 2012 r. W.., reprezentowana przez pełnomocnika wniosła skargę na bezczynność Wojewody [...] polegają na niewydaniu Spółce dwóch urzędowo poświadczonych kompletów projektu budowlanego zatwierdzonego decyzją Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2005 r., [...].
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie wskazując, że próbował dokonać zwrotu rzeczonego projektu budowlanego pełnomocnikowi inwestora, jednakże po bezskutecznych próbach uzgodnienia terminu jej odbioru z pełnomocnikiem przesyłka została zwrócona do Wojewody [...]. Nie doszła do skutku również kolejna próba przesłania projektu budowlanego, gdyż adresat nie podjął przesyłki. W opinii organu jego jedyne uchybienie polegało na niezwróceniu projektu budowlanego wraz z wydaniem decyzji - w dniu [...] lipca 2005 r., jednakże dziwi również fakt, że inwestor o zwrot projektu wystąpił po sześciu latach od wydania decyzji. Wojewoda [...] podkreślił, że żądanie ostemplowania projektu budowlanego jest nie poparte żadnym przepisem prawa materialnego i procesowego. Osoby, które nie uczestniczyły w wydaniu decyzji z dnia [...] lipca 2005 r., pomimo domniemania, że projekt budowlany stanowi załącznik do decyzji, nie mogą ostemplować projektu i stwierdzić, że dana dokumentacja stanowi załącznik do decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), dalej jako: p.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Zakres tej kontroli sprecyzowany został w art. 3 § 2 p.p.s.a., zgodnie z którym kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty w nim wymienione. Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. przedmiotem skargi do sądu może być bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w punktach 1-4a. Oznacza to, że do sądu administracyjnego można skarżyć bezczynność organu (lub przewlekłe prowadzenie postępowania), w sytuacji, gdy powinien on wydać akt lub podjąć czynność wymienioną w punktach 1-4a art. 3 § 2, tzn. gdy miał wydać decyzję administracyjna, postanowienie (na które służy zażalenie, kończące postępowanie w sprawie, albo rozstrzygające sprawę co do istoty), pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego w sprawie indywidualnej lub podjąć inną czynność z zakresu administracji publicznej dotyczącą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Przez czynność, o jakiej mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. należy rozumieć czynność materialno - techniczną z zakresu administracji publicznej, dotyczącą uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisu prawa (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 września 2010 r., sygn. akt II FSK 1608/10). W doktrynie wskazuje się, że akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. muszą charakteryzować się tym, że bez ich podjęcia czy dokonania niemożliwe byłoby zrealizowanie przez jednostkę przysługującego jej uprawnienia bądź ciążącego na niej obowiązku (tak Z. Kmieciak, Efektywność sądowej kontroli administracji publicznej, Państwo i Prawo 2010, z. 11, s. 21).