Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. F. na przewlekłości postępowania prowadzonego przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego postanawia: I. odrzucić skargę, II. zwrócić ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżącym W. F. reprezentowanemu przez adw. M. O. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem uiszczonego wpisu sądowego od skargi.
Skarżący pismem z dnia 14 grudnia 2017 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego.
Również pismem z dnia 14 grudnia 2017 r. skarżący wniósł "zażalenie na przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji [...] z dnia [...].06.1987 r.".
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie wskazując, że nie zostały wyczerpane środki zaskarżenia, o których mowa w art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie.
W przypadku skargi na niezałatwienie sprawy w terminie lub prowadzenie postępowania dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy (przewlekłość), o wyczerpaniu środków zaskarżenia można mówić w sytuacji, gdy skarżący przed wniesieniem skargi skorzysta ze środka przewidzianego w art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm., zwanej dalej kpa).
Wobec treści tych przywołanych przepisów - koniecznym warunkiem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego było uprzednie wniesienie ponaglenia do organu prowadzącego postępowanie, o którym mowa w art. 37 kpa.
Z akt sprawy administracyjnej wynika, że skarżący pismem z dnia 14 grudnia 2017 r. wniósł takie zażalenie do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Pismo to zostało nadane razem ze skargą do Sądu.
Kodeks postępowania administracyjnego umożliwia stronom postępowania administracyjnego zaskarżenie poprzez wniesienie ponaglenia (art. 37). Stosownie do art. 37 § 8 kpa w przypadku stwierdzenia bezczynności lub przewlekłości organ prowadzący postępowanie niezwłocznie załatwia sprawę oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych bezczynności lub przewlekłości, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających bezczynności lub przewlekłości w przyszłości
Dopiero po wyczerpaniu tego trybu strona może wnieść skargę zarówno na bezczynność danego organu, jak i na przewlekłe prowadzenie przez ten organ postępowania. Skarga jest dopuszczalna niezależnie od pozytywnego czy negatywnego stanowiska zajętego przez organ.
Uwzględniając konieczność wyczerpania wszelkich środków zaskarżenia w administracyjnym toku instancji, przed skierowaniem skargi do sądu administracyjnego, należało ustalić, czy strona skutecznie skierowała ponaglenie na przewlekłość postępowania organu. W tym kontekście istotny jest czas, jaki upłynął od dnia wniesienia ponaglenia, do dnia wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Skoro ponaglenie zostało złożone w tym samy dniu co skarga do sądu administracyjnego, to organ nie zdążył go rozpoznać. Skierowanie ponaglenia równocześnie z wniesieniem skargi, nie może być uznane za wykorzystanie przez stronę skarżącą wszystkich środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym, w rozumieniu art. 52 § 1 p.p.s.a. Dopuszczenie takiej możliwości czyniłoby przepis art. 37 kpa zupełnie niecelowym, postępowanie zaś prowadzone w związku z wniesieniem ponaglenia iluzorycznym i pozbawionym sensu. Katalog uprawnień przewidziany w art. 37 § 8 kpa wymaga, aby organ ten mógł choćby zapoznać się z treścią ponaglenia, co pozwoliłoby mu - w razie zasadności- na wdrożenie procedur dyscyplinujących i eliminujących stwierdzone nieprawidłowości.