Sprawa ze skargi na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. K. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji postanawia odrzucić skargę W. K.

Uzasadnienie

Z treści skargi W. K. datowanej na dzień 29 maja 2009 r. (8 czerwca 2009 r. data prezentaty organu) wynika, iż jej przedmiotem jest bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji związana z procedurą załatwiania skarg W. K. kierowanych do tego organu.

Rozpoznając sprawę sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada, czy przedmiot skargi podlega kontroli tego sądu. Zakres kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne został określony w ustawie z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz U. Nr 153 poz. 1269 z późn. zm.), zgodnie z którą sądy administracyjne w zakresie swej właściwości sprawują kontrolę pod względem legalności, to jest zgodności z prawem, działań lub zaniechań organów administracji publicznej. Kontrola działalności administracji publicznej, sprawowana przez sądy administracyjne ma charakter ograniczony, co oznacza, że objęte są nią jedynie działania administracyjne wskazane w ustawie.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.): § 1. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

§ 2. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

4a) (1) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) (2) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

§ 3. Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.

Podnoszona przez skarżącego bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w niniejszej sprawie, dotyczy w istocie tzw. skargi powszechnej określonej przepisami art. 227 i nast. ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).

Wskazać należy, iż przedmiotem skargi powszechnej mogą być zaniedbania lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. Postępowanie zaś w sprawie tego typu skarg cechuje się tym, iż nie ma w nim stron postępowania, nie wydaje się rozstrzygnięć adresowanych do skarżącego, jedynie zawiadamia się go o czynnościach wewnętrznych zmierzających do wyjaśnienia okoliczności podniesionych w skardze. W konsekwencji, działania administracji publicznej będące przedmiotem tego typu skarg nie podlegają kontroli sądów administracyjnych z uwagi na to, iż nie mieszczą się w katalogu czynności i aktów poddawanych nadzorowi sądowemu, których numerus clausus zawiera dyspozycja art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W konsekwencji w przypadku wniesienia skargi do organu administracji na podstawie art. 227 i nast. k.p.a., stronie nie służy skarga do sądu administracyjnego.

Jakkolwiek na mocy art. 237 § 4 k.p.a. w razie niezałatwienia sprawy w terminie określonym w § 1 stosuje się przepisy art. 36-38 Kodeksu, to na tym kończą się możliwości wyegzekwowania od organu obowiązku udzielenia odpowiedzi, ponieważ w przypadku tej instytucji stronie nie służy prawo skargi do sądu administracyjnego na bezczynność organu. Nie przysługuje również prawo do zaskarżenia niesatysfakcjonującej odpowiedzi.

Tak określony przedmiot skargi, jako nieobjęte zakresem właściwości sądu administracyjnego określonej w przywołanych wyżej przepisach, nie podlega rozpoznaniu przez sąd, a to oznacza, że skargę należało odrzucić. Zgodnie bowiem z art. 58 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, Sąd odrzuca skargę gdy sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.

Z tego też względu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 w/w ustawy orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1