Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Fularski po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Radomiu sprawy ze skargi M. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia : odrzucić skargę M. W..
Pismem z dnia [...] grudnia 2015 r. M. W. (dalej: "skarżący") wniósł skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2015 r. nr [...]w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.
Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a."), skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
Przepis art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. stanowi, że sąd jest zobligowany odrzucić skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.
Aby ustalić, czy skarga została wniesiona w terminie, należy w pierwszej kolejności zbadać czy (i kiedy) zaskarżona decyzja została doręczona stronie skarżącej. Przy czym, mając na uwadze, że w niniejszej sprawie skarżący nie odebrał osobiście decyzji, a doręczenie nastąpiło w trybie zastępczym, należy na wstępie wyjaśnić, iż ustawodawca dla doręczania pism osobom fizycznym ustanowił wiążące organ administracyjny reguły doręczenia realizowane w praktyce przez podmiot, którym organ posługuje się w celu doręczenia korespondencji. W pierwszej kolejności należy podjąć próbę doręczenia przesyłki adresatowi osobiście zgodnie z art. 42 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.; dalej: "K.p.a."). W sytuacji, gdy ten sposób doręczenia nie będzie możliwy z uwagi na nieobecność adresata, wówczas powinien zastosować reguły wynikające z art. 43 K.p.a. Ostatecznie zaś, gdy zawiodą próby doręczenia pisma w trybie art. 42 i 43 K.p.a., wówczas w rachubę wchodzi konieczność doręczenia pisma w sposób określony w art. 44 K.p.a. Z akt sprawy wynika, że doręczenie decyzji w trybie zastępczym na podstawie art. 44 § 1-5 K.p.a. było prawidłowe, bowiem zachowano wszystkie reguły doręczenia przewidziane w wymienionych wyżej przepisach.
Według art. 44 § 1 K.p.a. - w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43 - poczta przechowuje pismo przez okres czternastu dni w swojej placówce pocztowej - w przypadku doręczania pisma przez pocztę (pkt 1). Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (art. 44 § 4 K.p.a.). Skoro po raz pierwszy przesyłka była awizowana w dniu 19 października 2015 r., to należy uznać, że decyzja została doręczona skarżącemu zastępczo w dniu 2 listopada 2015r.
Wobec powyższego, termin na wniesienie skargi do sądu zakończył swój bieg w dniu 2 grudnia 2015 r. Skarżący został w decyzji prawidłowo pouczony o terminie i trybie wniesienia skargi.
W myśl bowiem art. 83 § 3 p.p.s.a., oddanie pisma w polskim urzędzie pocztowym lub polskim urzędzie konsularnym jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu.
Mając powyższe na uwadze oraz, że termin na wniesienie skargi do sądu upłynął w dniu 2 grudnia 2015 r., należy stwierdzić, że pismo stanowiące skargę złożone zostało w urzędzie pocztowym 3 grudnia 2015 r. (zgodnie z datą stempla pocztowego na kopercie - k. 3 akt sądowych). W tej sytuacji należy przyjąć, że skarga została złożona z uchybieniem 30-dniowego terminu, o którym mowa w art. 53 § 1 p.p.s.a.
Zgodnie z powołanym na wstępie przepisem art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. skarga wniesiona po terminie do jej wniesienia nie może być przedmiotem rozpoznania Sądu i podlega odrzuceniu.
Z tych względów, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 w związku z art. 53 § 1 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji postanowienia.