Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Henryka Lewandowska - Kuraszkiewicz po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania licencji detektywa postanawia: 1. przyznać prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, 2. zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w R. o wyznaczenie adwokata dla S. K. zam. Ul. S. [...], m. [...],[...] R.
Wyrokiem z dnia 1 października 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę S. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji w przedmiocie odmowy wydania licencji detektywa.
W dniu [...] października 2009 r. S. K. wystąpił z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wyroku oraz o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w związku z zamiarem wniesienia skargi kasacyjnej.
W uzasadnieniu wniosku podał, że prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe i utrzymuje się z renty w wysokości [...] zł brutto. Jako jedyny majątek wymienił spółdzielcze własnościowe mieszkanie o powierzchni [...] m. kw.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest - zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") ponoszenie przez Strony kosztów postępowania związanych ze swym udziałem w sprawie. Prawo pomocy stanowi wyjątek od tej zasady i może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.). Instytucja prawa pomocy powinna być zatem stosowana w przypadku osób charakteryzujących się trudną sytuacją materialną. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa do osób tych zaliczyć można bezrobotnych, którzy nie pobierają zasiłku lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia, bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspokajają tylko ich podstawowe potrzeby życiowe.
Biorąc pod uwagę znajdujące się w aktach sprawy oświadczenie o stanie majątkowym i porównując je z obciążeniem wynikającym z zastępstwa profesjonalnego pełnomocnika należało uznać, iż w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do udzielenia skarżącemu prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.
Dokonując takiej oceny kierowano się tym, iż skarżący prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe, posiada stały, jednakże niewielki dochód - rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Ponadto skarżący, poza mieszkaniem nie posiada żadnego majątku nieruchomego ani przedmiotów wartościowych. W związku z tym nie jest on w stanie ponieść, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie, kosztów ewentualnej pomocy prawnej profesjonalnego pełnomocnika.
Jednocześnie należy zauważyć, że postanowieniem z dnia 1 lipca 2009 r. tutejszego Sądu w niniejszej sprawie zostało przyznane S. K. prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W związku z powyższym na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. postanowiono, jak w sentencji