Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Fularski po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2009r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Pismem z dnia [...] kwietnia 2009r. ( data nadania w urzędzie pocztowym ) skarżąca E. M. złożyła skargę na powołaną wyżej decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2009r, nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.
Jednocześnie wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadniając wniosek E. M. podała, iż "wykonanie zaskarżonej decyzji uniemożliwi jej sprawowanie ochrony nad dobytkiem, co spowodować może jego zniszczenie bądź utratę, a więc wyrządzić znaczną szkodę".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd natomiast może, na wniosek strony, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Ciężar dowodu spoczywa przy tym na wnioskodawcy, który powinien przynajmniej uprawdopodobnić, że w jego przypadku spełnione zostały przesłanki wskazane w powołanym przepisie. Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, Sąd uwzględnia zarówno argumentację wnioskodawcy, jak również dokonuje w tym zakresie oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności poprzedzić należy analizą przedstawionego przez wnioskodawcę uzasadnienia pod kątem spełnienia przesłanek wskazanych w powołanym wyżej przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że we wniosku należy co najmniej uprawdopodobnić wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez stronę skarżącą, pozbawione szerszego uzasadnienia i stosownych wyliczeń, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Dlatego nie wystarcza jedynie złożenie przez skarżącego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.
W niniejszej sprawie strona skarżąca nie wykazała, że znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki, określone w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a., mogą zaistnieć w wypadku odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W żaden sposób nie uzasadniła swojego wniosku. Ogólne stwierdzenie, że wykonanie decyzji może spowodować znaczną szkodę bez wskazania konkretnych zagrożeń związanych z wykonaniem zaskarżonej decyzji nie może skutkować wstrzymaniem jej wykonania.
Na marginesie należy dodać, iż postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest rozstrzygnięciem tymczasowym. Postanowienie tego rodzaju ma charakter wpadkowy, zaś jego byt prawny kończy się z chwilą wydania przez sąd wyroku. W realiach niniejszej sprawy brak jest wystarczających podstaw do kontynuowania postępowania w niniejszej, incydentalnej sprawie.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a, Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.