Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Cezary Kosterna po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2012 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku J.P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] marca 2012 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Pismem z dnia [...] kwietnia 2012 r. J. P. (dalej: "skarżący"), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powołaną wyżej decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] marca 2012 r. w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej. Jednocześnie pełnomocnik wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, na podstawie § 3 omawianego artykułu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, o ile w sprawie występuje jedna z wymienionych we wskazanym przepisie przesłanek. Zaznaczyć bowiem trzeba, że instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest więc wykazanie przez skarżącego we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przy czym zauważyć należy, iż w omawianym przepisie chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności poprzedzić należy analizą przedstawionego przez wnioskodawcę uzasadnienia pod kątem spełnienia przesłanek wskazanych w powołanym wyżej przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że we wniosku należy, co najmniej uprawdopodobnić wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez stronę skarżącą, pozbawione szerszego uzasadnienia i stosownych wyliczeń, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Dlatego nie wystarcza jedynie złożenie przez skarżącego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.
W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącego nie wykazał, że znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki, określone w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a., mogą zaistnieć w wypadku odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, zaniechał jakiegokolwiek uzasadnienia wniosku w tym zakresie. Sam fakt istnienia obowiązku wykonania aktu lub czynności organu administracyjnego nie może stanowić przesłanki uzasadniającej wniesienie przedmiotowego wniosku. Trudno zaś z treści samego rozstrzygnięcia zarówno I jak i II instancji uznać, iż ich wykonanie wiązałoby się z wyrządzeniem szkody lub spowodowaniem trudnych do odwrócenia skutków. Dlatego Sąd poddając ocenie taki wniosek zobowiązany jest do dokonania jego analizy w kontekście całej skargi ze szczególną wnikliwością.