Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kobylski po rozpoznaniu w dniu 6 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Radomiu sprawy ze skargi J. H. na decyzję Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia [...] czerwca 2015 r. znak [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia : odrzucić skargę,
Decyzją znak [...] z [...] czerwca 2015 r. Burmistrz Miasta i Gminy [...] (zwany dalej: organ I instancji) orzekł o wymeldowaniu J. H. (zwany dalej: skarżący) z pobytu stałego w lokalu nr [...] przy ul. K. w [...]. Przedmiotowa decyzja doręczona została B. D. - ustanowionemu przez Sąd Rejonowy w P. kuratorowi skarżącego - w dniu 16 czerwca 2015 r.
Pismem z 11 czerwca 2018 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję organu I instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, zwana dalej: p.p.s.a.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.).
Jak z powyższego wynika wniesienie skargi musi być poprzedzone wyczerpaniem środków zaskarżenia, a więc przedmiotem skargi może być wyłącznie rozstrzygnięcie ostateczne. Tymczasem przedmiotem skargi w niniejszym postępowaniu - co wyraźnie wynika z treści skargi - skarżący uczynił decyzję organu I instancji, która nie ma charakteru ostatecznej. Złożenie do Sądu skargi na decyzję organu I instancji nie może skutkować rozpatrzeniem sprawy w postępowaniu sądowoadministracyjnym. W konsekwencji należało uznać, że skarga na decyzję organu I instancji złożona została bez wyczerpania przewidzianego przepisami prawa toku instancji i jako taka jest niedopuszczalna.
Mając na uwadze powołane okoliczności, Sąd działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.