Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Artur Kot po rozpoznaniu w dniu 09 lutego 2010 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku K. C. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi K. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004 roku postanawia : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Pismem z [...] grudnia 2009 r. Skarżący, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył skargę na powołaną wyżej decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z [...] grudnia 2009 r., w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004 roku. Wystąpił jednocześnie o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej powoływanej jako "u.p.p.s.a."), zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd natomiast może, na wniosek strony, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 u.p.p.s.a.). Ciężar dowodu leży przy tym na wnioskodawcy, który powinien przynajmniej uprawdopodobnić, że w jego przypadku spełnione zostały przesłanki wskazane w powołanym przepisie. Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, Sąd uwzględnia zarówno argumentację wnioskodawcy, jak również dokonuje w tym zakresie oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie.
Przystępując do interpretacji powołanego art. 61 § 3 u.p.p.s.a. stwierdzić należy, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji poprzedzić należy analizą przedstawionego uzasadnienia pod kątem spełnienia przesłanek wskazanych w tym przepisie. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że wniosek powinien być szczegółowo uzasadniony. Konieczna jest też spójna argumentacja, poparta faktami oraz odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Nieodzowne jest w jej ramach wykazanie wystąpienia jednej z przesłanek określonych w art. 61 § 3 u.p.p.s.a., tj. zaistnienie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez pełnomocnika strony skarżącej, pozbawione szerszego uzasadnienia, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, iż na stronie ciąży obowiązek uzasadnienia wniosku, a w tym wskazania okoliczności uzasadniających jego uwzględnienie. Sąd administracyjny nie dokonuje żadnych ustaleń faktycznych w sprawie o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji (por. postanowienia: z dnia 25 maja 2004 r., sygn. akt FZ 71/04 i sygn. akt FZ 87/04 oraz z dnia 18 maja 2004 r. sygn. akt FZ 65/04, dotychczas niepublikowane).
Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela przedstawiony wyżej pogląd i stwierdza, że w rozpatrywanej sprawie pełnomocnik skarżącego we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji zawarł twierdzenia, których nie uzasadnił w sposób dostateczny. Stwierdził tylko, że działalność skarżącego opiera się na stałym inwestowaniu środków, a przede wszystkim czasowym finansowaniu nabywców (w ramach kredytu kupieckiego). Konieczność wykonania decyzji spowoduje brak środków obrotowych, a w konsekwencji konieczność likwidacji prowadzonej działalności gospodarczej
Do wniosku pełnomocnik skarżącego nie załączył żadnych danych, które umożliwiłyby Sądowi ocenę aktualnego stanu majątku Skarżącego (np. zobowiązań i wierzytelności). W świetle powołanych wyżej orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego takie dane i informacje są niezbędne, z uwagi na to, iż na stronie ciąży obowiązek uzasadnienia wniosku i wskazania okoliczności uzasadniających jego uwzględnienie.
Pełnomocnik skarżącego nie wykazał, że w sprawie zachodzi realna możliwość zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Podanie niedostatecznej argumentacji nie może przekonać Sądu o potrzebie udzielenia stronie ochrony tymczasowej oraz spowodować wydanie orzeczenia zgodnego z jej oczekiwaniami.
Na marginesie, Sąd zauważa, że niewykonywanie decyzji ostatecznych organów jest stanem niepożądanym i prawo wnoszenia skargi do sądu nie może uniemożliwiać prawidłowego funkcjonowania procesu stosowania norm prawa administracyjnego (zob. T. Woś, Postępowanie sądowoadministracyjne, wyd. II zmienione, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa 1999, str. 152). Ustawodawca określił wyraźnie w art. 61 § 1 u.p.p.s.a., że wniesienie skargi nie powoduje wstrzymania aktu lub czynności.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 u.p.p.s.a, Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.