Zauważyć należy, że adresatem wskazanej normy prawnej jest Sąd, który rozważa kwestię wstrzymania lub odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji po złożeniu wniosku przez stronę. Rozstrzygając więc w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a. Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z konstrukcji wskazanego przepisu wynika, iż to na stronie spoczywa obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w powołanym przepisie, to jest przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków.
Jak przyjęto w judykaturze, sąd rozpoznając wniosek nie dokonuje oceny zawartości skargi, dlatego też wniosek powinien zawierać odrębne uzasadnienie, bowiem samo powołanie się na skutki wymienione w art. 61 § 3 ustawy nie stanowi uprawdopodobnienia ich wystąpienia. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się także, że przez znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki rozumie się taką szkodę, która nie będzie mogła zostać wynagrodzona przez późniejszy zwrot świadczenia lub nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 sierpnia 2006 r., I OZ 1144/06, publ. cbois).
Uzasadniając wniosek inicjujący postępowanie w tym przedmiocie skarżąca podała, iż wykonanie nałożonego nań obowiązku może spowodować konieczność ponownego przeprowadzenia operacji finansowych. W pierwszej kolejności wiązać się będzie z koniecznością ponoszenia prowizji bankowej, a kwota prowizji bankowej nawet w przypadku późniejszego zwrotu odszkodowania w razie uznania za niesłusznego nie podlega zwrotowi. Ponadto wypłata odszkodowania w kwocie ponad [...] zł stanowi obciążenie dla budżetu gminy i grozi naruszeniem płynności bieżącego finansowania celów statutowych gminy, w ramach których ma ona obowiązek finansowania m.in. świadczeń zdrowotnych, z pomocy społecznej, edukacji publicznej. Wypłata przez Gminę tak wysokiego odszkodowania, będzie stanowiła istotne zagrożenie dla prawidłowości funkcjonowania podmiotów podległych Gminie i realizujących te elementarne i podstawowe potrzeby jej obywateli.
Zdaniem Sądu przedstawione argumenty dotyczące możliwości wystąpienia w sprawie niebezpieczeństwa wypłaty zawyżonego odszkodowania, świadczą o wystąpieniu przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody majątkowej w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a. Należy więc zgodzić się ze skarżącym, iż wykonanie zaskarżonej decyzji może wywołać znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki po stronie podmiotu publicznoprawnego, natomiast interes prywatny właścicieli wobec wstrzymania wykonania aktu nie ucierpi, ponieważ spór w niniejszej sprawie toczy się jedynie o wysokość zasądzonego odszkodowania, a nie o uprawnienie do jego otrzymania.
Na marginesie należy dodać, iż postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest rozstrzygnięciem tymczasowym. Postanowienie tego rodzaju ma charakter wpadkowy, zaś jego byt prawny kończy się z chwilą wydania przez sąd wyroku.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a, Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.