Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Fularski po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] października 2008 r. znak [...] w przedmiocie wygaśnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych postanawia : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia [...] grudnia 2008 r. skarżąca - T.Z. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. skargę na decyzję ww. organu z dnia [...] października 2008 r., nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych. Skarżąca wniosła jednocześnie o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: "u.p.p.s.a."), zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd natomiast może, na wniosek strony, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 u.p.p.s.a.).
Powodem wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji może być prawdopodobieństwo wyrządzenia stronie skarżącej niepowetowanej szkody na skutek wykonania decyzji, który to akt następnie przez tenże Sąd zostałby wzruszony.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji poprzedzić należy analizą przedstawionego uzasadnienia pod kątem spełnienia przesłanek wskazanych w powołanym powyżej przepisie ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że wniosek powinien być wnikliwie uzasadniony. Uznaniu Sądu ustawodawca pozostawił ocenę przytoczonych przez stronę okoliczności, przemawiających jej zdaniem, za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 7 listopada 2008 r., sygn. akt I FSK 1648/08; 9 października 2008 r., sygn. akt II FZ 357/08; dotychczas niepublikowane).
Zdaniem Sądu skarżąca - zgodnie z ciążącym na niej w tym zakresie ustawowym obowiązkiem - nie podała żadnych okoliczności, argumentów mających uzasadniać przedmiotowy wniosek, jak również nie wskazała przesłanek uzasadniających niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R., poza ogólnym stwierdzeniem, iż wykonanie zaskarżonej decyzji spowodowałoby konieczność zlikwidowania prowadzonej działalności, z uwagi na niemożność sprzedaży posiadanych na stanie napojów alkoholowych.
Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zasadne. Ogólne uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.
Zasada dyspozycyjności w postępowaniu sądowadministracyjnym przejawia się przyznaniem stronom tego postępowania kompetencji między innymi do rozporządzania przysługującymi im uprawnieniami procesowymi wynikającymi z ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Do tych uprawnień należy też występowanie z wnioskiem o przyznanie ochrony tymczasowej, na podstawie art. 61 § 3 u.p.p.s.a. Skoro ustawodawca przyznaje stronie prawo do wystąpienia do sądu z wnioskiem o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności organu administracji ograniczając jednocześnie możliwość udzielenia ochrony tymczasowej od wystąpienia choć jednej z dwóch przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 u.p.p.s.a., to obowiązkiem strony jest wskazanie we wniosku okoliczności na poparcie spełnienia choć jednej z nich. Decyzja o skorzystaniu z możliwości ubiegania się o udzielenie przez sąd ochrony tymczasowej należy do strony, a jej podjęcie wiąże się z obowiązkiem uzasadnienia wniosku poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej (por. postanowienia NSA: z 22 grudnia 2008 r., sygn. akt II FZ 530/08; z 26 listopada 2007 r., sygn. akt II FZ 399/07; dotychczas niepublikowane).
Biorąc pod uwagę powyższe Sąd nie dopatrzył się w aktach sprawy zaistnienia przesłanek określonych w art. 61 § 3 u.p.p.s.a., które uzasadniałyby wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżąca w swym wniosku nie wskazała na istnienie takich argumentów, które stanowiłyby uzasadnioną podstawę dla zastosowania tymczasowej ochrony w postępowaniu sądowoadministracyjnym, o której mowa w powołanym przepisie.
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.