Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kobylski po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Radomiu sprawy z wniosku W. K. o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody [...] z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanowił : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia [...] października 2015 r. W. K. (dalej: "skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem organu skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2017 r. nr [...] wydaną w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego na działce nr [...] położonej w [...] gmina [...] na rzecz M. G.
Jednocześnie skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania całości zaskarżonej decyzji, ze względu na fakt, iż po jego stronie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, w szczególności w sytuacji kontynuowania przez inwestora budowy, przez co powstaną poważne ograniczenia w użytkowaniu i trudności z uprawą stanowiącej jego własność działki nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017 r., poz. 1369, zwana dalej: p.p.s.a.), zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd natomiast może, na wniosek strony, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.).
Przepis art. 61 p.p.s.a. wskazuje na szkodę (majątkową, bądź niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
Uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania decyzji spoczywa na stronie skarżącej (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 2004 roku, FZ 496/2004). To wnioskujący ma więc obowiązek dokładnego przytoczenia okoliczności, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Oznacza to, że wniosek powinien być wnikliwie uzasadniony. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.
Na podstawie analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd stwierdził brak podstaw do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W niniejszej sprawie, strona skarżąca nie uprawdopodobniła wystąpienia okoliczności potwierdzających wystąpienie niekorzystnych z punktu widzenia jego interesów następstw wykonania decyzji.
Przede wszystkim należy podnieść, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ( dalej jako: "NSA") podkreśla się, że prawo zabudowy (art. 4 Prawa budowlanego) jest prawem podmiotowym każdego, kto posiada prawo dysponowania nieruchomością na cele budowlane (w rozumieniu art. 3 pkt 11 Prawa budowlanego). Zdaniem NSA prawo zabudowy stanowiąc realizację konstytucyjnej zasady ochrony własności podlega szczególnej ochronie. Wszelkie ograniczenia w tym zakresie muszą być podyktowane koniecznością ochrony dóbr o szczególnym znaczeniu - np. bezpieczeństwa, zapewnienia odpowiednich warunków zdrowotnych i higienicznych, ochrony środowiska. Powoduje to, iż w każdym przypadku zarówno sama ingerencja w omawiane prawo jak i zakres tej ingerencji musi być usprawiedliwiony dobrem ogółu (por. A. Skoczylas: "Wstrzymanie przez sąd administracyjny wykonalności pozwolenia na budowę w świetle orzecznictwa NSA", w: Administracja, 2006r., nr 2, s.24-25).