Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Artur Kot po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na bezczynność Prezydenta Miasta R. w przedmiocie przydziału lokalu mieszkalnego postanawia : odrzucić skargę M. K..
Pismem z [...] listopada 2014 r. M. K., (dalej: "skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezydenta Miasta R. między innymi w sprawie przydziału mieszkania socjalnego, o którym mowa we wniosku skarżącego z [...] października 2014 r.
Odpowiadając na skargę Prezydent Miasta R. wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zauważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Przystępując do rozpoznania skargi sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada, czy zaskarżony akt lub czynność organu administracji publicznej podlega kontroli tego sądu.
Stosownie do treści art. 1 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: "u.p.p.s.a.") przed sądami administracyjnymi rozpatrywane są sprawy z zakresu kontroli działalności administracji publicznej oraz inne sprawy, do których przepisy u.p.p.s.a. stosuje się z mocy ustaw szczególnych. Zakres tych spraw enumeratywnie wymienia przepis art. 3 § 2 i 3 powołanej ustawy, który określa akty prawne poddane kontroli w postępowaniu przed wojewódzkimi sądami administracyjnymi. Są to decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, pisemne interpretacje prawa podatkowego, akty prawa miejscowego, akty jednostek samorządu terytorialnego, organów jednostek samorządu terytorialnego, akty nadzoru nad działalnością oraz inne sprawy, które na mocy przepisów ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę.
Zgodnie natomiast z treścią art. 3 § 2 pkt 8 u.p.p.s.a., skarga na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania, dopuszczalna jest tylko w takich granicach, w jakich służy skarga do sądu administracyjnego na decyzje, określone postanowienia oraz akty i czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.
W przypadku skargi na bezczynność przedmiotem sądowej kontroli jest niepodejmowanie przez organ administracji nakazanych prawem aktów lub czynności w sprawach indywidualnych. Skarga na bezczynność jest niedopuszczalna także w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 5 - 7 u.p.p.s.a.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy zauważyć należy, że przedmiotem skargi jest bezczynność organu w kwestii przyznania mieszkania socjalnego. Kwestia zasad gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy uregulowana została między innymi w ustawie z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U.
z 2014 r., poz. 150). Zgodnie z art. 4 tej ustawy, kwestia zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej należy do zadań własnych gminy i gmina realizuje w tym zakresie zadania z zakresu administracji publicznej, wykorzystując mieszkaniowy zasób gminy lub w inny sposób. Ustawa nie przewiduje w tych przypadkach formy załatwienia spraw w formie jakiegokolwiek aktu administracyjnego (por. także uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 lipca 2008 r., sygn. akt I OPS 4/08, ONSAiWSA 2008 r., nr 6, poz. 90). Zgodnie z poglądami prawnymi przedstawionymi w tej uchwale, akt organu gminy, dotyczący zakwalifikowania i umieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu z mieszkaniowego zasobu gminy, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 6 u.p.p.s.a.
Skoro zatem, stosownie do treści powołanych na wstępie przepisów art. 3 § 2 pkt 8 u.p.p.s.a., skarga na bezczynność nie obejmuje aktów organów jednostek samorządu terytorialnego, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 6 u.p.p.s.a., to skargę w niniejszej sprawie należało odrzucić jako niedopuszczalną.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 u.p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.