Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Nawrot po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Radomiu sprawy ze skargi Z. R. na bezczynność i przewlekłość Ministra Inwestycji i Rozwoju postanawia : odrzucić skargę.
Pismem z dnia 26 marca 2019 r. (data nadania) Z. R. (dalej: "skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej także jako: "Sąd") skargę na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z [...] lutego 2019 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] czerwca 2016 r., znak [...] zarzucając przewlekłe prowadzenie postępowania w przedmiotowej sprawie.
Pismem z 13 maja 2019 r. w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z 10 maja 2019 r. skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi poprzez wskazanie, czy skarga z 26 marca 2019 r. jest skargą na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z [...] lutego 2019 r., czy skargą na przewlekłe prowadzenie postępowania w przedmiotowej sprawie oraz jeśli przedmiotem skargi jest przewlekłe prowadzenie postępowania o wskazanie, czy skarżący składał ponaglenie w trybie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm., dalej: "k.p.a.").
W odpowiedzi na wezwanie Sądu, w piśmie z 22 maja 2019 r. (data nadania) skarżący wyjaśnił, że skarga z 26 marca jest skargą na przewlekłe prowadzenie postępowania wraz z bezczynnością organu prowadzącego postępowanie w przedmiotowej sprawie. Ponadto wyjaśnił, że organ prowadzący postępowanie nie informował skarżącego w żaden sposób o możliwości złożenia ponaglenia w trybie art. 37 k.p.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a.
Stosownie zaś do art. 37 § 1 k.p.a. stronie służy prawo do wniesienia ponaglenia, jeżeli: 1) nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 (bezczynność);
2) postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy (przewlekłość).
Z kolei zgodnie z § 3 art. 37 k.p.a. ponaglenie wnosi się: 1) do organu wyższego stopnia za pośrednictwem organu prowadzącego postępowanie; 2) do organu prowadzącego postępowanie - jeżeli nie ma organu wyższego stopnia.
Zauważyć należy, że w myśl art. 52 § 1 i § 2 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie.
W przypadku skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania wyczerpanie środków zaskarżenia następuje przez wniesienie ponaglenia przewidzianego w powołanym wyżej art. 37 k.p.a.
Wniesienie skargi na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania, bez wyczerpania trybu o którym mowa w art. 37 k.p.a. skutkuje odrzuceniem skargi jako niedopuszczalnej na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 1 p.p.s.a.
W kwestii braku pouczenia skarżącego przez organ o wymogu wystąpienia z ponagleniem przed wniesieniem skargi na bezczynność lub przewlekłość postępowania wskazać należy, że organ nie miał takiego obowiązku. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że organ administracji publicznej nie jest obowiązany do informowania strony o powszechnie obowiązujących, publikowanych aktach prawnych i wynikających z nich obowiązkach czy konsekwencjach niedostosowania się do konkretnych przepisów (por. wyrok NSA z dnia 20 listopada 2012 r., II OSK 1301/11, wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2014 r., II GSK 1507/12 (dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl-CBOSA).
Wobec powyższego skargę należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.