Skarga Marka N. na postanowienie Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania od decyzji Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w (...), po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 1997 r. na posiedzeniu jawnym następujących wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający NSA postanowieniem do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:~Czy w toku postępowania administracyjnego prowadzonego przez organ państwowego nadzoru górniczego na podstawie art. 113 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo geologiczne i górnicze /Dz.U. nr 27 poz. 96/ pracownikowi przedsiębiorcy górniczego przysługują prawa strony?~podjął następującą uchwałę:
Tezy

Pracownik, którego dotyczy zakaz powierzania mu określonych czynności w ruchu zakładu górniczego, o jakim mowa w art. 113 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze /Dz.U. nr 27 poz. 96 ze zm./, jest stroną postępowania w tej sprawie.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej J. Szewczyka w sprawie SA/Ka 2754/95 ze skargi Marka N. na postanowienie Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach z dnia 15 listopada 1995 r. w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania od decyzji Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w (...), po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 1997 r. na posiedzeniu jawnym następujących wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 11 lipca 1996 r. do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:

Czy w toku postępowania administracyjnego prowadzonego przez organ państwowego nadzoru górniczego na podstawie art. 113 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze /Dz.U. nr 27 poz. 96/ pracownikowi przedsiębiorcy górniczego przysługują prawa strony?

podjął następującą uchwałę:

Uzasadnienie strona 1/4

Przedstawione do rozstrzygnięcia przez skład siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego istotne wątpliwości prawne składu orzekającego powstały w następującej sprawie:

Dyrektor Okręgowego Urzędu Górniczego w (...), działając na podstawie art. 113 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze /Dz.U. nr 27 poz. 96/, w związku ze stwierdzeniem rażącego naruszenia dyscypliny i porządku pracy przez Marka N., zatrudnionego w Kopalni Węgla Kamiennego "J." w J. na stanowisku sztygara zmianowego oddziału G-III A, decyzją z dnia 27 września 1995 r. zakazał (...) Spółce Węglowej S.A. w (...) powierzania Markowi N. wykonywania czynności sztygara zmianowego w ruchu zakładu górniczego na okres dwóch lat, to jest od dnia 29 września 1995 r. do dnia 29 września 1997 r. Zarząd (...) Spółki Węglowej S.A. w (...), odpowiadając na prośbę Marka N. o wniesienie odwołania od wyżej opisanej decyzji, pismem z dnia 13 października 1995 r. zawiadomił wnioskodawcę, iż nie widzi podstaw do występowania z wnioskiem do Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach o "cofnięcie decyzji". Pouczył go jednocześnie, że może on odwołać się do Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach za pośrednictwem Okręgowego Urzędu Górniczego w (...).

(...) W dniu 9 października 1995 r. Marek N., za pośrednictwem Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w (...), złożył odwołanie od decyzji zakazującej powierzania mu czynności sztygara zmianowego, wnosząc o jej uchylenie. Akcentował w nim, iż przez dziewiętnaście lat pracował w dozorze bezwypadkowo, do przejścia na emeryturę górniczą brakuje mu tylko dwóch lat, a nałożona kara spowoduje znaczne obniżenie zarobków.

Prezes Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach postanowieniem z dnia 15 listopada 1995 r., działając na podstawie art. 134 Kpa, stwierdził niedopuszczalność odwołania. W uzasadnieniu podkreślił, iż decyzja Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w (...), wydana na podstawie art. 113 ust. 1 pkt 3 prawa geologicznego i górniczego, została skierowana do przedsiębiorcy będącego stroną postępowania, a nie do pracownika naruszającego obowiązki określone w ustawie. W tej sytuacji, zgodnie z art. 127 par. 1 Kpa, tylko przedsiębiorcy przysługuje prawo wniesienia odwołania od wspomnianej wyżej decyzji. Prawa strony nie przysługują natomiast pracownikowi Markowi N., a zatem jego odwołania nie można było rozpoznać merytorycznie.

W dniu 27 listopada 1995 r. Marek N. w piśmie zatytułowanym jako "prośba" wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego "o zmianę decyzji Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego zakazującej powierzania mu czynności sztygara w związku z brakiem decyzji Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego i brakiem możliwości odwołania się". W uzupełnieniu pisma skarżący oświadczył, iż "wnosi skargę na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z dnia 15 listopada 1995 r. /l.dz. PR-540/31/95/ z powodu ograniczenia jego praw jako strony.

W odpowiedzi na skargę Prezes Wyższego Urzędu Górniczego wniósł o jej oddalenie, wyrażając pogląd, iż jeżeli zachodzą przesłanki dla skorzystania ze środka prawnego przewidzianego w art. 113 ust. 1 pkt 3 prawa geologicznego i górniczego, to organ państwowego nadzoru górniczego wydaje decyzję administracyjną skierowaną do przedsiębiorcy i jego dotyczącą. Na nim bowiem spoczywa określony w art. 73 ust. 1 pkt 2 tej ustawy obowiązek właściwego zorganizowania służb ruchu w celu zapewnienia bezpieczeństwa pracowników i ruchu zakładu górniczego. Stroną postępowania określonego w art. 113 ust. 1 pkt 3 ustawy jest według Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego wyłącznie przedsiębiorca i tylko on może skorzystać ze środków prawnych przewidzianych w kodeksie postępowania administracyjnego, w tym z prawa wniesienia odwołania od decyzji organu państwowego nadzoru górniczego. Wynikające z decyzji zagadnienia dotyczące stosunku pracy łączącego przedsiębiorcę z pracownikiem pozostają poza zakresem ustawy Prawo geologiczne i górnicze.

Strona 1/4