Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Bożena Dziełak, , po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 28 marca 2019 r. sygn. akt I SA/Go 555/18 w sprawie ze skargi Gminy Z. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 października 2018 r. nr 0113-KDIPT1-1.4012.646.2018.1.MSU w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz Gminy Z. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Zaskarżonym wyrokiem z 28 marca 2019 r., sygn. akt I SA/Go 555/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uwzględnił skargę Gminy Z. (dalej "Gmina" lub "Skarżąca") na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej "organ") z 15 października 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług i uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.
Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie, Sąd pierwszej instancji wskazał, że wykonując opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej czynności (tj. zapewnienie opieki nad dziećmi w przedszkolu publicznym ponad pięciogodzinny czas programowy, wyżywienie dzieci w szkołach i przedszkolach, wydawanie duplikatów świadectw oraz legitymacji szkolnych, usługi z zakresu pomocy społecznej), Gmina realizuje ustawowe zadania z zakresu edukacji i pomocy społecznej, będąc - jako organ władzy publicznej - poddana reżimowi publicznoprawnemu. Oznacza to, że opłaty pobierane w związku z realizacją ww. czynności mają charakter opłat publicznoprawnych i nie mają charakteru komercyjnego (ich wysokość regulowana jest przepisami prawa, nie pokrywają one wszystkich kosztów poniesionych przez Gminę w związku z realizacją tych zadań, jako dochody publiczne mogą być pobierane w drodze egzekucji administracyjnej). Nieobjęcie tych świadczeń systemem VAT nie stawia jednak Gminy w korzystniejszej sytuacji w stosunku do innych podmiotów prowadzących przedszkola czy szkoły z uwagi na zwolnienie z opodatkowania usług w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz objętych systemem oświaty usług w zakresie kształcenia i wychowania (art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a i ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług [tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.], dalej "ustawa o VAT"). Brak opodatkowania wspomnianych usług nie prowadzi zatem, zdaniem Sądu, do naruszenia zasad konkurencji.
2. Skarga kasacyjna.
Od powyższego wyroku organ wywiódł skargę kasacyjną, zarzucając w niej na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.; dalej "P.p.s.a.") naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:
- art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, poprzez jego błędną wykładnię i w konsekwencji niewłaściwą ocenę zastosowania, polegającą na bezpodstawnym przyjęciu, że w zakresie wykonywanych przez Gminę świadczeń (wyżywienie uczniów przedszkoli i szkół, pobyt dziecka w przedszkolu ponad ustalony limit godzin, wydawanie duplikatów świadectw, dyplomów państwowych i innych druków, świadczenie usług opiekuńczych, specjalistycznych usług opiekuńczych, kierowania do stacjonarnych domów opieki społecznej położonych na terenie innych jednostek samorządu terytorialnego, za pobyt w ośrodkach wsparcia oraz za pobyt w mieszkaniu chronionym przez GOPS) Gmina nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą;
- art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, poprzez nieuznanie, że w ramach realizacji nałożonych przepisami prawa zadań własnych Gmina prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.