Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b/ ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.) nie dotyczy przypadków, gdy prace konserwatorskie i restauratorskie obejmują jedynie czynności o charakterze czysto technicznym.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek (spr.), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia WSA (del.) Maja Chodacka, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów (obecnie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 24 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 880/15 w sprawie ze skargi M. J. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2015 r., nr ITPP1/4512-382/15/AP w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 24 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 880/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną przez M.J. (zwanej dalej: "wnioskodawczynią" lub "skarżącą") interpretację indywidualną Ministra Finansów z 25 czerwca 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.
Z wyroku tego wynikało, że skarżąca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podała m.in., że ukończyła studia na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu i otrzymała w 1986 r. tytuł magistra sztuki w zakresie konserwacji i restauracji malarstwa i rzeźby polichromowanej, zatem jako twórca posiada prawa autorskie. Od 1998 r. prowadzi działalność gospodarczą i odprowadza podatek w formie karty podatkowej. Według GUS, prowadzona przez stronę działalność została zakwalifikowana jako PKD 91.03.2 Działalność historycznych miejsc i budynków oraz podobnych atrakcji turystycznych. Wykonywane przez skarżącą usługi to prace konserwatorsko-restauratorskie, są one ściśle związane z kulturą i dotyczą zabytków ruchomych. Po zakończeniu prac, strona przekazuje zleceniodawcy dokumentację tych prac oraz prawa autorskie do wykonywanego dzieła (na podstawie rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich, architektonicznych, a także innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych i poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków ruchomych). W związku z powyższym opisem stanu faktycznego skarżąca zadała pytanie:
Czy w związku ze zmianą przepisów dotyczących prac konserwatorskich, wykonywana przez nią działalność gospodarcza nie powinna być zwolniona od podatku od towarów i usług, jeżeli nie nastąpiły zmiany w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. nr 24, poz. 83), ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. nr 162, poz. 1568) oraz art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b/ ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: "ustawa o VAT" lub "u.p.t.u.").
Zdaniem strony, wykonywana przez nią działalność w zakresie konserwacji i restauracji dzieł sztuki jest zwolniona od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b/ u.p.t.u.
Interpretacją indywidualną z 25 czerwca 2015 r. Minister Finansów stwierdził, że stanowisko zawarte we wniosku jest nieprawidłowe. W ocenie organu, skarżąca nie może być uznana za twórcę w rozumieniu przepisów ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. nr 90, poz. 631 ze zm.), gdyż przejawem prowadzonej przez nią działalności nie jest powstanie utworu lecz jego konserwacja i restauracja związana z wykonaniem określonych czynności o charakterze technicznym. Usługi konserwatorskie i restauratorskie mają charakter prac odtworzeniowych, pozbawione są indywidualnego, kreatywnego działania. Są to prace naprawcze, które nie przyczyniają się do powstania czegoś twórczego, a jedynie uzupełniają lub odtwarzają stan pierwotny. Zdaniem organu, charakter wykonywanych prac - wbrew twierdzeniu wnioskodawcy - nie wskazuje, aby wykonywane były przez podmiot wymieniony w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b/ ustawy o VAT. Organ wskazał przy tym, że wobec utraty mocy prawnej z dniem 31 grudnia 2011 r. przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 73, poz. 392 ze zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem MF", usługi konserwatorskie i restauratorskie od 1 stycznia 2012 r. nie korzystają ze zwolnienia od podatku. W jego ocenie odmienna interpretacja podważałaby racjonalność ustawodawcy.