Jak wskazał organ nieprawidłowe dane zawarte w zgłoszeniach celnych należało zweryfikować oraz określić w sposób prawidłowy. Spowodowało to określenie cła antydumpingowego oraz podatku VAT.
Dyrektor Izby Celnej w G. decyzjami z dnia [...] listopada 2011 r., utrzymał w mocy decyzje organu I instancji.
W uzasadnieniach decyzji organ odwoławczy wskazał m.in., że dla wkrętów do drewna właściwym kodem jest kod TARIC 7318 12 90 90, natomiast wkręty do metalu należało zaklasyfikować do kodu TARIC 7318 14 99 90. Wyżej wymienionych kodów nie mogły determinować wyłącznie dokumenty WIT znajdujące się w aktach sprawy, ponieważ dokumenty te nie spełniały kryteriów określonych w art. 12 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z dnia 19 października 1992 r., s. 1; polska wersja językowa - Dz. Urz. UE Wydanie Specjalne - Rozdział 2, tom 4, str. 307; dalej: WKC).
Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniach organ odwoławczy podkreślił, że organ pierwszej instancji prawidłowo zastosował przepisy i należycie uzasadnił rozstrzygnięcie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2012 r. oddalił skargi na opisane wyżej decyzje.
Sąd podzielił ustalenia organów celnych co do klasyfikacji spornego towaru i odwołując się do Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej Sąd stwierdził, iż w przypadku zaliczenia importowanych wkrętów do kategorii wkrętów do drewna lub wkrętów samogwintujących obojętne dla przypisania im kodu TARIC jest ustalenie w wyniku jakiego procesu technologicznego powstały.
Sąd powołał się także na opinię biegłego z Politechniki Gdańskiej K. K. która przesądziła jednoznacznie o charakterze części importowanych wkrętów identyfikując je jako samogwintujące - zgodnie z brzmieniem podpozycji taryfowej 7318 14. Oznaczało to zdaniem Sądu, że obojętnym dla klasyfikacji taryfowej przedmiotowych wkrętów był ich proces wytwórczy. A zatem skarżąca bezzasadnie zarzuciła organom administracji naruszenie przepisów postępowania poprzez zaniechanie ustaleń zmierzających do wykazania, czy wkręty powstały w drodze toczenia, czy też w drodze innej technologii.
W konkluzji Sąd uznał że zmiana kodu taryfy celnej jednoznacznie przesądziła o konieczności określenia wysokość cła antydumpingowego oraz podatku VAT w nowej wysokości, a sposób wyliczenia należności celno-podatkowych, stosownie do zmienionej klasyfikacji taryfowej nie budził wątpliwości.
M. Spółka z o.o. w C. wniosła skargę kasacyjną od powyższego wyroku, zaskarżając go w całości i domagając się jego uchelania i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenia kosztów postępowania.
Na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej: p.p.s.a.) zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, tj.:
- art. 151 p.p.s.a., polegające na oddaleniu skarg na decyzje administracyjne, mimo że decyzje ta zostały wydany z naruszeniem przepisów postępowania tj. 73 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.) w związku z art. 122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) polegającym na wydaniu decyzji ustalających klasyfikację wkrętów do płyt kartonowo-gipsowych oraz określających właściwą stawkę podatku VAT i stawkę celną bez podjęcia niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego zawisłej sprawy, tj. nieuwzględnienia okoliczności, iż rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów nie będących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz. U. UE. L 2009.343.51, dalej: rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009), rozporządzenie Rady (WE) nr 91/2009 oraz rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) nr 723/2011 z dnia 18 lipca 2011 r. rozszerzające ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 91/2009 na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji (Dz. Urz. UE L 2011.194.6, dalej: rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) nr 723/2011) będące podstawą prawną wydania decyzji, są niezgodne z postanowieniami Porozumienia Antydumpingowego Światowej Organizacji Handlu, co w konsekwencji doprowadziło do złożenia przez Komisję Europejską do Parlamentu Europejskiego wniosku stanowiącego projekt Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zmiany rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej.