W konsekwencji, wbrew zarzutowi skargi kasacyjnej organy celne nie miały podstaw prawnych by tamować prowadzone postępowanie celne z uwagi na trwające przed organami wspólnotowymi procedury dotyczące zmiany rozporządzeń nakładających cło antydumpingowe. Organy celne prowadząc postępowanie w przedmiocie weryfikacji zgłoszenia celnego obowiązane były natomiast stosować przepisy prawa materialnego obowiązujące na chwilę dokonania zgłoszenia celnego, a zatem zobowiązane były zastosować, jako podstawę prawną do nałożenia cła antydumpingowego, przepisy rozporządzeń Rady WE nr 1225/2009, nr 723/2011 oraz nr 91/2009, obowiązujące w dacie zgłoszenia celnego, co w rozpatrywanej sprawie uczyniły. Podnoszona przez Skarżącą kwestia zmiany treści rozporządzeń Rady WE nakładających cło antydumpingowe nie miała wpływu na rozstrzygnięcia organów celnych w rozpatrywanej sprawie. Zaskarżone do wojewódzkiego sądu administracyjnego decyzje Dyrektora Izby Celnej w G. zostały wydane w dniu [...] listopada 2011 r., natomiast procedurę zmiany wymienionych rozporządzeń Rady WE, rozpoczęto dopiero w 2012 r. (komunikat WTO z dnia 24 stycznia 2012 r., nr WT/DS397/14, http://trade.ec.europa.eu/doclib/docs/2012/january/tradoc_148983.pdf), zatem w chwili orzekania przez organy celne kwestionowane rozporządzenia Rady WE obwiązywały w brzmieniu zastosowanym przez organy celne. Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. nie miał podstaw do uwzględnienia okoliczności dotyczących wdrożenia przez Komisję Europejską procedury zmiany stanu prawnego, które de facto zaistniały po wydaniu zaskarżonych do Sądu decyzji Dyrektora Izby Celnej w G. Taka konstatacja wynika z treści art. 133 § 1 p.p.s.a., który stanowi podstawę normatywną zasady orzekania według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie podjęcia zaskarżonego aktu oraz z kasacyjnego charakteru postępowania sądowoadministracyjnego.
Wskazać należy także, że rozporządzenie Rady WE nr 1225/209, stanowiące podstawę do zastosowania cła antydumpingowego na importowany przez Spółkę towar, z przyczyn przywołanych w uzasadnieniu skargi kasacyjnej, zostało zmienione rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady UE nr 765/2012 z dnia 13 czerwca 2012 r. zmieniającym rozporządzenie Rady WE nr 1225/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz. U. UE L z 2012 r. poz. 237 s. 1, dalej: Rozporządzenie zmieniające). Rozporządzeniem zmieniającym, zmieniono treść art. 9 ust. 5 rozporządzenie Rady WE nr 1225/2009, jednakże co należy podkreślić, w art. 2 zd. 2 rozporządzenia zmieniającego wprowadzono zapis, że: "Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wszystkich dochodzeń wszczętych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia."
Zatem przepisy rozporządzenia Rady WE nr 1225/2009 w brzmieniu nadanym omawianym rozporządzeniem zmieniającym, wbrew twierdzeniom skargi kasacyjnej, nie mogły by mieć zastosowania w rozpatrywanej sprawie.
Z podanych powodów, Naczelny Sąd Administracyjny, w oparciu o art. 184 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
Orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego ma swą podstawę w art. 204 pkt 1 i art. 207 § 2 p.p.s.a. w związku z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu. (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z zm.).