Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia del. WSA Cezary Kosterna (spr.) Protokolant Magdalena Chewińska po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A spółki jawnej w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 września 2016 r. sygn. akt III SA/Gl 320/16 w sprawie ze skargi A spółki jawnej w G. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w Katowicach z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia świadectwa przewozowego oddala skargę kasacyjną.
Przedmiotem skargi kasacyjnej wniesionej przez A spółka jawna w G.(dalej: skarżąca, strona lub spółka) jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 19 września 2016 r. sygn. akt II SA/Gl 320/16. Wyrokiem tym oddalona została skarga na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w Katowicach (dalej: organ II instancji, organ odwoławczy) z [...] lutego 2016 r. nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w Rybniku (dalej: organ I instancji) z [...] listopada 2015 r. odmawiające potwierdzenia (legalizacji) świadectwa przewozowego [...] wydane dla skarżącej spółki.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
[...] lipca 2015 r. strona wystąpiła do organu I instancji o legalizację (potwierdzenie) świadectwa przewozowego EUR.1 nr [...] sporządzonego [...] lipca 2015 r. Złożyła ww. świadectwo, którego wzór został określony w załączniku IlIa do Protokołu 3, dotyczącego definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej, stanowiącego załącznik do umowy zawartej pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarską (Decyzja nr 3/2005 Wspólnego Komitetu UE - Szwajcaria z dnia 15 grudnia 2005 r. zmieniająca Protokół 3 do Umowy dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" oraz metod współpracy administracyjnej - Dz.Urz. UE nr L 45 z 15 lutego 2006 r., str. 1, dalej: protokół nr 3). Następnie organ celny wezwał stronę do przedłożenia "deklaracji dostawcy" dla towarów wyszczególnionych w treści wyżej powołanego świadectwa EUR.1 (pole 8) jak również świadectwa informacyjnego INF 4, którego wzór został określony w załączniku V do rozporządzenia Rady (WE) nr 1207/2001 z 11 czerwca 2001 r. sprawie procedur ułatwiających wystawianie świadectw przewozowych EUR.1, sporządzanie deklaracji na fakturze i formularzy EUR.2 i wydawanie zezwoleń niektórym upoważnionym eksporterom w ramach przepisów regulujących handel na warunkach preferencyjnych między Wspólnotą Europejską i niektórymi krajami oraz uchylające rozporządzenie (EWG) nr 3351/83 (Dz.U. UE. L.2001.165.1, Dz.U. UE-sp. 02-12-15, dalej: rozporządzenie 1207/2001).
Strona dostarczyła kserokopie dwóch egzemplarzy sporządzonych w języku niemieckim (wraz z tłumaczeniem na język polski) "długoterminowej deklaracji dostawcy produktów posiadających status preferencyjnego pochodzenia" z [...] kwietnia 2014 r. oraz z [...] kwietnia 2015 r., które zostały wystawione przez firmę S AUTO a.s. [...] w R. dla podmiotu gospodarczego posiadającego siedzibę na terenie Polski, tj. S S.A., ul. [...].
Powołanym postanowieniem z [...] listopada 2015 r. organ I instancji odmówił zalegalizowania świadectwa EUR.1 nr [...] z uwagi na fakt, że skarżąca nie przedłożyła wymaganych dokumentów potwierdzających preferencyjny status eksportowanych produktów, tj. nowych samochodów osobowych marki S.
W zażaleniu pełnomocnik strony - radca prawny, zarzucił organowi I instancji naruszenie art. 2, art. 4, art. 6, art. 10 rozporządzenia 1207/2001 oraz art. 122 § 1 i art. 122 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2015 poz. 613 ze zm., dalej: op).