Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędziowie NSA Czesława Socha Krystyna Anna Stec (spr.) Protokolant Tomasz Haintze po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. z dnia 23 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Bk 92/12 w sprawie ze skargi R. Spółki z o.o. w R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie weryfikacji zgłoszenia celnego i określenia kwoty długu celnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w B.; 2. zasądza od R. Spółki z o.o. w R. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w B. kwotę 1482 (tysiąc czterysta osiemdziesiąt dwa) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego. zdanie odrębne do uzasadnienia
Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. wyrokiem z dnia 23 maja 2012r., sygn. akt I SA/Bk 92/12 - po rozpoznaniu skargi R. Spółki z o.o. w R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z [...] lutego 2012 r., nr [...] w przedmiocie wymiaru cła antydumpingowego - stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji, a ponadto stwierdził, że decyzja ta nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał, że zaskarżona decyzja - w zakresie, w jakim utrzymuje w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w B. z [...] listopada 2011 r., w której dokonano klasyfikacji towaru (drążki metalowe), zadeklarowanego w zgłoszeniu celnym w procedurze dopuszczenia do obrotu (SAD z [...] sierpnia 2011 r. nr [...]), a objętego uprzednio procedurą składu celnego - dotknięta jest wadą nieważności określoną w przepisie art. 247 § 1 pkt 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 749; dalej: O.p.).
Stwierdzając rei iudicatae, z treści art. 247 § 1 pkt 4 O.p. Sąd wywiódł, że warunkiem koniecznym stwierdzenia nieważności na jego podstawie jest stwierdzenie tożsamości spraw, tzn. stwierdzenie, że występują identyczne elementy podmiotowe (strony i uczestnicy postępowania), elementy przedmiotowe (stan faktyczny, w którym występują te same fakty mające znaczenie prawotwórcze) oraz identyczny stan prawny.
Wskazano, że z akt sprawy wynika, że w stosunku do tego samego podmiotu i tego samego towaru wydano dwie decyzje, w których organ dokonał odmiennej klasyfikacji tego samego wyrobu. Po raz pierwszy - w postępowaniu weryfikującym zgłoszenie celne towaru w procedurze składu celnego (ostateczna decyzja Naczelnik Urzędu Celnego w B. z [...] lipca 2011 r., kod CN 7306 90 00). Drugi raz - w procedurze dopuszczenia do obrotu towaru objętego uprzednio procedurą składu (decyzja Naczelnika Urzędu Celnego z [...] listopada 2011 r. nr [...], kod CN 7306 30 77). Sąd I instancji podniósł, że w obu decyzjach postawą orzekania był przepis art. 78 ust. 1 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (WKC) (Dz. Urz. WE L 302 z 1992 r. s. 1 ze zm.) oraz art. 20 ust. 1 i 6 WKC. Klasyfikacja taryfowa, będąca jednym z elementów taryfy celnej, ma szczególnie szerokie zastosowanie przy określaniu tych należności, w tym także w sferze prawa podatkowego. Przepisy klasyfikujące towary dla potrzeb zastosowania odpowiednich stawek celnych służą również precyzyjnemu określeniu towarów, które podlegają pewnym ograniczeniom w handlu z państwami trzecimi. Podstawą orzekania były także przepisy rozporządzenia Komisji 861/2010 zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE L 284 z 2010 r.) Z akt administracyjnych wynika, że podjęto próbę wyeliminowania z obrotu ostatecznej decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z [...] lipca 2011 r. Jednakże Dyrektor Izby Celnej w B. decyzją z [...] grudnia 2011 r. nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności wspomnianej decyzji, uznając, że wprawdzie organ dokonał klasyfikacji przedmiotowych rur stalowych z naruszeniem reguły 6. Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej, jednakże naruszenie to, jako niemające charakteru rażącego naruszenia prawa, nie mogło stanowić podstawy stwierdzenia nieważności decyzji. Oznacza to, że w dniu [...] listopada 2011 r. tj. w dniu wydania przez Naczelnika Urzędu Celnego w B. drugiej z wymienionych decyzji, w obrocie prawnym funkcjonowała ostateczna decyzja z [...] lipca 2011 r., wydana w procedurze składu, rozstrzygająca kwestię klasyfikacji towaru zadeklarowanego w zgłoszeniu SAD [...]. Tak więc - w ocenie WSA - w decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w B. z [...] lipca 2011 r., jak i decyzji tego organu z [...] listopada 2011 r. nr [...] występują identyczne elementy podmiotowe, przedmiotowe (te same fakty mające znaczenie prawotwórcze) oraz stan prawny.