Powyższy wyrok został zaskarżony w całości.
Skarga kasacyjna została oparta na art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) i zarzuca zaskarżonemu wyrokowi naruszenie prawa materialnego, tj.:
1. art. 68 ust. 5 u.p.f., poprzez jego niewłaściwą wykładnię prowadzącą do wniosku, iż przepis ten znajduje zastosowanie wyłącznie do przywozu do Polski produktów leczniczych na użytek własny w ilości nieprzekraczającej pięciu najmniejszych opakowań na osobę, tj. w bagażu osobistym, a w konsekwencji nie odnosi się do przypadków, gdy produkty lecznicze zostały zakupione zagranicą i przywiezione do kraju z wykorzystaniem usług kurierskich lub pocztowych, nawet wówczas, gdy zostały zakupione na użytek własny oraz w ilości nieprzekraczającej pięciu najmniejszych opakowań;
2. art. 48 w zw. z art. 58 w zw. z art. 73 ust. 1 w zw. z art. 79 WKC w zw. z art. 68 ust. 5 u.p.f. poprzez ich bezpodstawne niezastosowanie i niedopuszczenie do swobodnego obrotu produktów leczniczych zgłoszonych do objęcia procedurą celną.
Skarżąca kasacyjnie wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i merytoryczne rozpatrzenie skargi poprzez uchylenie postanowień obu instancji, a także o zasądzenie od organu na rzecz skarżącej kosztów postępowania sądowego wg norm przepisanych.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną organ wniósł o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Skarga kasacyjna nie jest usprawiedliwiona.
Zgodnie z art. 183 § 1 zd. 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W niniejszej sprawie nieważność postępowania w rozumieniu art. 183 § 2 p.p.s.a. nie występowała.
W niniejszej skarżąca kasacyjnie powołała się jedynie na zarzut naruszenia prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.), co oznacza, że stan faktyczny sprawy jest bezsporny. Naruszenie zaś prawa materialnego ma polegać na błędnej wykładni art. 68 ust. 5 u.p.f. polegającej na tym, że przepis ten znajduje zastosowanie wyłącznie do przywozu do Polski produktów leczniczych na użytek własny w ilości nieprzekraczającej pięciu najmniejszych opakowań na osobę, tj. w bagażu osobistym, a w konsekwencji nie odnosi się do przypadków, gdy produkty lecznicze zostały zakupione zagranicą i przywiezione do kraju z wykorzystaniem usług kurierskich lub pocztowych. Konsekwencją błędnej wykładni art. 68 ust. 5 u.p.f., jest naruszenie art. 48, art. 58, art. 73 ust. 1, art. 79 WKC poprzez ich bezpodstawne niezastosowanie i niedopuszczenie do swobodnego obrotu produktów leczniczych zgłoszonych do objęcia procedurą celną.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zarzuty te nie są trafne, a wyrok Sądu I instancji odpowiada prawu.
Zgodnie z art. 68 ust. 5 u.p.f. - nie wymaga zgody Prezesa Urzędu przywóz z zagranicy produktu leczniczego na własne potrzeby lecznicze w liczbie nieprzekraczającej pięciu najmniejszych opakowań.
Cytowany przepis zawiera cztery łączne przesłanek dotyczące sprowadzenia produktu leczniczego na własne potrzeby tj.: musi to być produkt leczniczy, ma zostać "przywieziony" z zagranicy, być wykorzystany na własny użytek zdrowotny, spełnić odpowiednie kryterium ilościowe.