Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Myślińska Sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek Sędzia NSA Marzenna Zielińska (spr.) Protokolant Małgorzata Sieczkowska po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej C. Spółki z o.o. w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 lutego 2014 r. sygn. akt III SA/Gl 1727/13 w sprawie ze skargi C. Spółki z o.o. w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności celnych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od C. Spółki z o.o. w [...] na rzecz Dyrektora Izby Celnej w [...] kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 5 lutego 2014 r. o sygn. akt III SA/Gl 1727/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; zw. dalej "p.p.s.a."), oddalił skargę "C." Spółki z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. (nr [...]), którą organ ten utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. (nr [...]) o odmowie zwrotu cła w wysokości [...] zł.
Sąd pierwszej instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu ustalenia faktyczne i stanowisko organów celnych wyrażone w kontrolowanych decyzjach administracyjnych. Organy te ustaliły, że wnioskiem z dnia [...] stycznia 2013 r. "C." Sp. z o.o. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Celnego w [...] o dokonanie korekty zgłoszenia celnego z dnia [...] stycznia 2010 r. dotyczącego objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu towaru zakupionego przez tę spółkę na podstawie faktury handlowej z dnia [...] grudnia 2009 r. wystawionej przez [...] (dalej zwaną C. I.), na której znalazła się informacja, że całkowita kwota faktury zawiera prowizję od zakupu w wysokości [...] płatną na rzecz [...] z siedzibą w [...] (dalej zwanej C. G.). Ponadto strona wniosła o zwrot należności celnych, zaś jako podstawę prawną żądania wskazała art. 78 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z dnia 19 października 1992 r., s. 1 ze zm.; dalej powoływanego jako WKC) i art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Zdaniem wnioskodawcy, zadeklarowana w zgłoszeniu celnym wartość celna została zawyżona o kwotę stanowiącą wartość prowizji od zakupu należnej C. G. Naczelnik Urzędu Celnego nie uwzględnił wniosku strony, odmawiając zwrotu cła, zaś Dyrektor Izby Celnej (po rozpatrzeniu odwołania strony) uznał stanowisko organu I instancji za prawidłowe. Zdaniem organów celnych, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie potwierdza, że wspomniana prowizja była prowizją od zakupu, o której mowa w art. 32 ust. 4 WKC i która na podstawie art. 32 ust. 1 lit. a) tiret (i) WKC podlega wyłączeniu z wartości celnej towaru. Dyrektor Izby Celnej wskazał, że z treści przedłożonej przez stronę umowy prowizyjnej z [...] stycznia 2009 r. (zawartej miedzy C. G. i C. I.) wynika, iż C. G., działając we własnym imieniu jest zobowiązana do wyszukiwania i sprawdzania wiarygodności dostawców towarów, koordynowania każdego etapu transakcji handlowej, kontroli jakości towarów w trakcie produkcji i przed wysyłką, przestrzegania terminów i nadzorowania załadunku. Podmiot ten każdorazowo wystawia faktury obciążające sprzedającego towar kwotą prowizji, zaś sprzedający wpłaca tę prowizję na konto C. G. W ocenie organów celnych, postanowień wspomnianej umowy prowizyjnej nie można rozciągać na inne podmioty gospodarcze, nie będące stronami tej umowy. Dyrektor Izby Celnej nie podzielił przy tym stanowiska strony, że skarżącą spółkę łączy z C. G. umowa adhezyjna mająca cechy umowy agencyjnej oraz że C. I. jest tylko podmiotem odpowiadającym za rozliczenia finansowe i powinien zostać pominięty w procesie importu. Zdaniem organu celnego, z załączonych dokumentów wynika, że C. I. jest sprzedającym towar, a w świetle obowiązujących przepisów prawa trudno pominąć taki podmiot w procesie importu. Strona nie przedstawiła również dowodów na okoliczność zawarcia stosownej umowy z C. G.