Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia NSA Janusz Zajda (spr.) Protokolant Anna Wojtowicz-Hess po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w Olsztynie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 8 września 2016 r. sygn. akt I SA/Ol 293/16 w sprawie ze skarg B. M. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w Olsztynie z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...], z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...], z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...], z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...], z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...], z dnia [...] lutego 2016 r. nr [....], z dnia [...] marca 2016 r. nr [....], z dnia [...] marca 2016 r. nr [....], z dnia [...] marca 2016 r. nr [....], z dnia [...] marca 2016 r. nr [....], z dnia [...] marca 2016 r. nr [...], z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia powstania długu celnego, określenia kwoty długu celnego, podatku akcyzowego, podatku od towarów i usług oraz opłaty paliwowej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie; 2. zasądza od B. M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie kwotę 6000 (sześć tysięcy) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 8 września 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uwzględnił skargi B. M. i uchylił decyzje Dyrektora Izby Celnej w Olsztynie z [...] lutego 2016 r. (6 decyzji), [...] marca 2016 r. (5 decyzji) i [...] marca 2016 r. (1 decyzja) w przedmiocie stwierdzenia powstania długu celnego, określenia kwoty długu celnego, podatku akcyzowego, podatku od towarów i usług oraz opłaty paliwowej.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy:
Decyzjami z [...] i [...] grudnia 2015 r. oraz [...], [...] i [...] stycznia 2016 r. Naczelnik Urzędu Celnego w Elblągu określił B. M. daty powstania długu celnego, kwoty podatku akcyzowego, podatku od towarów i usług oraz opłaty paliwowej.
Rozstrzygnięcia zostały wydane w związku z przekraczaniem przez skarżącego granicy przez przejście graniczne w Gronowie w okresie od [...] stycznia do [...] grudnia 2014 r., łącznie 109 razy (8-10 razy każdego miesiąca) i z wprowadzeniem na obszar celny Unii Europejskiej w zbiorniku pojazdu osobowego marki Volkswagen Passat wskazane ilości oleju napędowego - odpowiednio: 790, 800, 860, 880, 970, 980, 990 i 1000 l.
Naczelnik Urzędu Celnego wydał decyzje po przeprowadzeniu odrębnych postępowań wszczętych szeregiem postanowień z [...] marca 2015 r. - w podziale na kolejne miesiące 2014 r.
W toku postępowań ustalono, że przekraczając w 2014 r. przejście graniczne podatnik zgłaszał do odprawy celnej paliwo w postaci oleju napędowego, wnioskując jednocześnie o zastosowanie zwolnień celnych i podatkowych. W wyniku analizy częstotliwości przekraczania granicy Unii Europejskiej w systemie informatycznym odpraw celnych stwierdzono, że strona dokonuje przewozów paliwa z dużą częstotliwością i w ilości przekraczającej zwykłe potrzeby gospodarstwa domowego. Opierając się na ww. danych Naczelnik Urzędu Celnego wszczął postępowanie celno-podatkowe, a następnie dokonał uregulowania sytuacji celnej paliwa oraz określił należności celno-podatkowe.
Dyrektor Izby Celnej w Olsztynie decyzjami z [...] lutego, [...] i [...] marca 2016 r. utrzymał w mocy cztery rozstrzygnięcia Naczelnika Urzędu Celnego w Elblągu z [...] i [...] grudnia 2015 r. oraz [...] i [...] stycznia 2016 r. Natomiast decyzję z [...] stycznia 2016 r. uchylił w pkt 9 sentencji, wezwał do uiszczenia będącej przedmiotem sprawy należności w wyliczonej na nowo wysokości, w pozostałej części utrzymując ją w mocy.
Uznał, że zgromadzony materiał dowodowy oraz ustalony stan faktyczny wskazują, że dokonane przez stronę przywozy paliwa, wziąwszy pod uwagę regularność przejazdów i deklarowane ilości paliwa, nie spełniają warunku przywozu o charakterze niehandlowym.
Stwierdził, że skarżący przywiózł w 2014 r. 10.700 l. paliwa. Przy średnim jego zużyciu na poziomie ok. 8 l/100 km, paliwa wystarczyłoby na pokonanie trasy o długości blisko 10.000 km. Tymczasem zgodnie z danymi GUS-u (oprac. statystyczne: Zużycie energii w gospodarstwach domowych w 2009 r., publikacja: ISSN 2084-8137) średnie miesięczne zużycie oleju napędowego przez pojazd w Polsce wynosi 84 l. Skarżący zużywa znacznie więcej paliwa niż statystyczny kierowca. Przywóz wskazanej ilości paliwa przekracza tę ilość dziesięciokrotnie. Podobne wnioski organ przedstawił dla wszystkich miesięcy w połączonych sprawach. Wyjaśnienia strony nie potwierdzają wykorzystania paliwa na potrzeby własne, a strona nie przedłożyła dowodów na zużywanie paliwa w tak dużych ilościach. Podatnik wskazał, że na terenie Rosji pokonuje odległość 3 km do stacji benzynowej, zaś w Polsce w 2014 r. był m.in. w Zielonej Górze - 500 km w jedną stronę, w Zgorzelcu - 670 km w jedną stronę, ok. 4 razy w roku jeździ do Poznania, 3 razy wyjeżdżał do Ciechanowa - 300 km, często nawet 2 razy dziennie jeździł do Pszczółek - 40 km w jedną stronę, do Elbląga - 36 km.