Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz (spr.) Sędzia NSA Barbara Stukan- Pytlowany Sędzia del. WSA Tomasz Smoleń Protokolant Marta Woźniak po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2020 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Łd 1068/16 w sprawie ze skargi Wojewody Łódzkiego na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 11 maja 2016 r. nr XXXI/754/16 w części dotyczącej § 8 ust. 3 i § 9 ust. 3 załącznika Nr 1 do uchwały w przedmiocie ustalenia opłat za usługi przewozowe lokalnego transportu zbiorowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Rady Miejskiej w Łodzi na rzecz Wojewody Łódzkiego 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 16 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Łd 1063/16, po rozpoznaniu skargi Wojewody Łódzkiego, działając na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm., obecnie Dz.U. z 2019 r., poz. 2325; dalej: p.p.s.a.) stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w Łodzi z 11 maja 2016 r. nr XXXI/754/16, w części dotyczącej § 8 ust. 3 i § 9 ust. 3 zał. nr 1 do uchwały, a także orzekł o kosztach postępowania.
W motywach rozstrzygnięcia Sąd podał, że zakwestionowane przez Wojewodę Łódzkiego przepisy § 8 ust. 3 oraz § 9 ust. 3 zał. nr 1 do uchwały Rady Miejskiej w Łodzi z 11 maja 2016 r. nr XXXI/754/16 określają wysokość opłaty dodatkowej za brak biletu lub posiadanie biletu nieważnego, brak dokumentu uprawniającego do bezpłatnego lub ulgowego przejazdu, spowodowanie zatrzymania pojazdu lub zmiany trasy pojazdu bez uzasadnionej przyczyny (§ 8 ust. 3 w zw. z § 8 ust. 1 pkt 1-3 zał. nr 1 do uchwały) oraz wysokość opłaty manipulacyjnej w przypadku anulowania opłaty dodatkowej (§ 9 ust. 3 w zw. z § 9 ust. 1 zał. nr 1 do uchwały). Sąd wskazał, że kwestie związane z ustaleniem opłaty dodatkowej oraz opłaty manipulacyjnej reguluje art. 34a ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (tekst jednolity: Dz.U. z 2015 r., poz. 915; dalej: u.p.p.). Przepis art. 34a ust. 1 pkt 2 tej ustawy uregulowano sposób ustalania wysokości przysługującej przewoźnikowi opłaty manipulacyjnej, zastrzegają, że ma to miejsce z uwzględnieniem ponoszonych kosztów czynności związanych ze zwrotem lub umorzeniem opłaty dodatkowej. W ust. 2 art. 34a ustawy powyższa kompetencja została przyznana radom gmin, powiatu i sejmikowi województwa w odniesieniu odpowiednio do gminnego, powiatowego i wojewódzkiego regularnego przewozu osób. Powyższy przepis stanowi zatem upoważnienie ustawowe dla rady gminy do stanowienia prawa miejscowego w zakresie sposobu ustalania wysokości opłat dodatkowych. Realizacja ustawowego upoważnienia do stanowienia aktów prawa miejscowego musi mieć charakter ścisły. Zgodnie z art. 94 Konstytucji RP organy samorządu terytorialnego ustanawiają akty prawa miejscowego na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie. Ustawa określa też zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego. Ustawowe upoważnienie określone w art. 34a ust. 2 w zw. z art. 34a ust. 1 u.p.p. obejmuje wyłącznie upoważnienie do wydania przepisów określających sposób ustalania opłat dodatkowych a nie wysokość opłaty.
Zdaniem Sądu pierwszej instancji upoważnienia dla ustalenia wysokości opłaty nie można wyprowadzić też z przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. Nr 5 poz. 13; dalej: u.p.t.z.). Wskazany przez Radę Miejską przepis art. 15 ust. 1 pkt 10 nie jest upoważnieniem ustawowym (delegacją ustawową) w rozumieniu art. 94 Konstytucji RP, ponieważ nie spełnia wymagań zawartych w tym przepisie. Przepis ten określa jedynie zadania, jakie wchodzą w zakres pojęcia organizowania publicznego transportu zbiorowego, zaś w sprawie ustalenia opłat odsyła wprost do unormowań prawa przewozowego.