Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzena Zielińska (spr.) Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Janusz Zajda Protokolant Ilona Szczepańska po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej L. [...] Spółki komandytowej w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2014 r. sygn. akt V SA/Wa 275/14 w sprawie ze skargi L. [...] Spółki komandytowej w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu odsetek od należności celnych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od L. [...] Spółki komandytowej w [...] na rzecz Dyrektora Izby Celnej w [...] 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2014 r. (sygn. akt V SA/Wa 275/14) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), oddalił skargę L. [...] Spółki komandytowej z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] listopada 2013 r. (nr [...]), którą organ ten utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] stycznia 2012 r. (nr [...]) o odmowie zwrotu odsetek w kwocie [...] zł wpłaconych w dniu 8 kwietnia 2009 r. przez skarżącą, prowadzącą wówczas (tj. przed przekształceniem w spółkę komandytową) działalność gospodarczą jako R. Sp.j. Postępowanie odwoławcze było w niniejszej sprawie prowadzone dwukrotnie, bowiem poprzednia decyzja Dyrektora Izby Celnej wydana w II instancji (z dnia [...] czerwca 2012 r.) została uchylona prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2012 r. (sygn. akt V SA/Wa 2079/12).
Sąd pierwszej instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu ustalenia faktyczne i stanowisko Dyrektora Izby Celnej zaprezentowane w wydanych w sprawie decyzjach administracyjnych. Organ ten ustalił, że w 2003 r. agencja celna R. Sp. j. dokonywała - jako przedstawiciel pośredni T. Sp. z o.o. - dopuszczenia do obrotu towarów z zastosowaniem procedury uproszczonej. Decyzjami z [...], [...], [...], [...] i [...] października 2006 r. oraz [...] i [...] listopada 2006 r. - wydanymi w stosunku do obu spółek - Naczelnik Urzędu Celnego [...] uznał zgłoszenia celne za nieprawidłowe w zakresie klasyfikacji taryfowej, zastosowanej stawki celnej oraz wymiaru cła i podatku VAT. T. Sp. z o.o. uregulowała należności wynikające z tych decyzji, ale jednocześnie wniosła odwołania, w efekcie których Dyrektor Izby Celnej uznał, że doszło do wygaśnięcia w stosunku do tej spółki długu celnego na podstawie art. 244 pkt 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802 ze zm.) z uwagi na brak doręczenia decyzji organu I instancji w ustawowo określonym terminie, o którym mowa w art. 230 § 4 Kodeksu celnego. Z uwagi na to Dyrektor Izby Celnej uchylił decyzje Naczelnika Urzędu Celnego w zakresie długu celnego odnośnie do T. Sp. z o.o. i umorzył postępowanie w sprawie, uchylił decyzje w części dotyczącej odsetek wyrównawczych odnośnie T. Sp. z o.o. i umorzył postępowanie w sprawie, uchylił decyzje w części dotyczącej określenia wysokości odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych i w tym zakresie umorzył postępowanie w sprawie (w związku z tym w odrębnym postępowaniu Dyrektor Izby Celnej orzekł o zwrocie należności celnych oraz odsetek wyrównawczych T. Sp. z o.o.). Jednocześnie organ odwoławczy uznał, że wygaśniecie długu celnego nie nastąpiło w stosunku do drugiego z dłużników - agencji celnej R. Sp.j. Dlatego [...] lutego 2009 r. Dyrektor Izby Celnej wystawił 36 tytułów wykonawczych obciążających wspomnianą agencję celną należnościami celnymi i odsetkami wyrównawczymi. W dniu [...] kwietnia 2009 r. R. Sp.j. opłaciła te należności, a następnie wnioskiem z dnia [...] lipca 2009 r. wystąpiła o zwrot nienależnych odsetek od należności celnych, wskazując że odsetki wynikające z tytułów wykonawczych zostały naliczone w sposób sprzeczny z art. 242 § 1 w zw. z art. 244 pkt 1 Kodeksu celnego, gdyż zobowiązanie wygasło. Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r. (utrzymaną następnie w mocy zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2013 r.) odmówił R. Sp.j. zwrotu wpłaconych odsetek. Organ celny uznał, że skarżąca spółka jest w niniejszej sprawie dłużnikiem, czyli osobą zobowiązaną do zapłacenia kwoty wynikającej z długu celnego jako przedstawiciel pośredni. Wprawdzie T. Sp. z o.o. oraz skarżąca spółka byli dłużnikami solidarnymi w chwili dokonywania odpraw celnych, jednak w odniesieniu do T. zaszło wygaśnięcie długu celnego, wobec czego organ uznał, że spółka ta nie była dłużnikiem w rozumieniu przepisów Kodeksu celnego, a więc wpłacona przez ten podmiot kwota nie stanowiła należności celnych. Stroną zobowiązaną do zapłacenia kwoty wynikającej z długu celnego pozostała natomiast skarżąca spółka, w stosunku do której dług celny nie przedawnił się.