W rozpoznawanej sprawie skarżący nie uczynił tego poprzestając na sformułowaniu zarzutu, że Sąd I instancji nie uchylił zaskarżonej decyzji pomimo istnienia przesłanek przemawiających za uchyleniem decyzji organu.
Sąd I instancji prawidłowo wskazał, że organ wydając decyzję o odmowie objęcia postępowaniem restrukturyzacyjnym należności wynikających z decyzji dotyczącej uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe, rozpoznał sprawę merytorycznie, negatywnie oceniając zasadność żądania strony w świetle przepisów ustawy o restrukturyzacji.
Przechodząc do oceny zawartych w skardze kasacyjnej zarzutów dotyczących naruszenia prawa materialnego należy wskazać, że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. b/ ustawy o restrukturyzacji, restrukturyzacji podlegają należności celne znane na dzień 30 czerwca 2002 r. W myśl art. 2 pkt 3 tej ustawy przez należności znane - rozumie się należności, w tym należności sporne, wynikające z ewidencji lub rejestrów prowadzonych przez organ restrukturyzacyjny lub z innych danych znajdujących się w posiadaniu tego organu, a w szczególności z zeznań, deklaracji, decyzji i postanowień.
Sąd I instancji prawidłowo wskazał, że spór sprowadza się do oceny, czy należności celne objęte wnioskiem restrukturyzacyjnym strony, a określone decyzją wymiarową z dnia [...] listopada 2002 r., były w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy o restrukturyzacji, należnościami "znanymi" organowi restrukturyzacyjnemu na dzień 30 marca 2002 r. Naczelny Sąd Administracyjny podziela stanowisko Sądu I instancji, że podlegająca restrukturyzacji należność celna jest "znana" wówczas, gdy jej wysokość jest określona - wynika z jednego ze źródeł wymienionych w analizowanym przepisie. Obliczenie należności celnych wymaga zatem określenia kwoty, która podlegać będzie zarejestrowaniu, a nie tylko ustalenia danych stanowiących podstawę do obliczania należności celnych.
W rozpatrywanej sprawie obliczenie należności celnej, objętej wnioskiem o restrukturyzację, na podstawie nowych danych nastąpiło w decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z [...] listopada 2002 r. Należności te nie były znane na 30 czerwca 2002 r. i dlatego, jak prawidłowo orzekł Sąd I instancji, nie podlegały restrukturyzacji.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. oddalił skargę kasacyjną uznając, że nie ma usprawiedliwionych podstaw.