Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Myślińska Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) Sędzia del. WSA Jacek Czaja Protokolant Marta Podoba po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dnia 29 listopada 2011 r. sygn. akt III SA/Po 568/11 w sprawie ze skargi W. Spółki z o.o. w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu należności celnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w P. na rzecz W. Spółki z o.o. z siedzibą w Poznaniu 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem z 29 listopada 2011 r., sygn. akt III SA/Po 568/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w P., po rozpoznaniu skargi W. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. (dalej: skarżąca Spółka), uchylił decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. (dalej: organ odwoławczy, organ II instancji) z [...] maja 2011 r. w przedmiocie odmowy wypłacenia odsetek od kwot zwracanych należności celnych oraz poprzedzającą ją decyzję tego organu z [...] stycznia 2011 r., stwierdził, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu oraz zasądził od organu na rzecz Spółki zwrot kosztów postępowania.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Pismem z 10 listopada 2004 r. skarżąca wniosła o zwrot należności celnych wynikających ze zgłoszeń celnych z roku 2001, uzasadniając to użyciem w nich nieprawidłowej klasyfikacji taryfowej i zastosowaniem wobec tego niewłaściwej stawki celnej. W ocenie Spółki użyty w zgłoszeniach kod 2106 90 92 0 dotyczył przetworów spożywczych nie sklasyfikowanych gdzie indziej, natomiast zgodnie z uwagą 1 b do działu 38 Taryfy celnej mieszaniny chemikaliów z produktami spożywczymi przeważnie klasyfikuje się do pozycji 2106. Wyjaśniono, że żaden składnik bazy gumowej nie miał zastosowania jako substancja odżywcza, a sama baza pełniła jedynie funkcję spoiwa gumy do żucia i nie podlegała strawieniu.
Z uwagi na toczące się postępowania w trybie odwoławczym w sprawach dotyczących tych samych towarów sprawa została z urzędu zawieszona, a organ podjął je postanowieniem z [...] marca 2010 r. Naczelnik Urzędu Celnego w P. decyzją nr [...] z [...] sierpnia 2010 r. uznał za nieprawidłowe 12 zgłoszeń celnych z listopada i grudnia 2001 r. w części dotyczącej klasyfikacji towarowej towarów - bazy gumy do żucia oraz określenia kwoty długu celnego, uznając konieczność zastosowania kodu 3842 90 99 00 i zerowej stawki celnej jako właściwej.
Dyrektor Izby Celnej w P., rozpoznając wniosek Spółki, decyzją z [...] stycznia 2011 r. zwrócił należności celne skarżącej stwierdzając, że sporne zobowiązania celne były nienależne w rozumieniu art. 246 § 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks Celny (Dz. U. z 2001 r., Nr 75. poz. 802 ze zm., dalej: Kodeks Celny), a jednocześnie okoliczności, które doprowadziły do zapłacenia kwoty prawnie nienależnej nie były wynikiem świadomego działania osoby zainteresowanej.
W ocenie organu nie było podstaw do zwrotu stronie odsetek od uiszczonych należności celnych. Zgodnie bowiem z art. 250 § 3 Kodeksu Celnego, od zwracanych należności celnych nie płaci się odsetek, chyba, że niewłaściwe ustalenie kwoty należności celnych było wynikiem błędu organu celnego, a dłużnik w żaden sposób nie przyczynił się do powstania tego błędu. W sprawie strona sama zgłaszała do procedury uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych bazę gumową o kodzie 2106 90 92 0 ze stawką celną 20 %. W trakcie weryfikacji zgłoszenia pracownicy organu uznawali je za prawidłowe, popełniając błąd w ustaleniu właściwej kwoty należności celnych, jednakże zdaniem organu dłużnik przyczynił się do powstania tego błędu w istotny sposób - decydując samodzielnie o zastosowaniu błędnego kodu 2106 i podwyższonej stawki celnej 20 %. Podkreślono, że wydanie w zakresie innych zgłoszeń celnych decyzji nakazujących kwalifikowanie spornej gumy do kodu 2106 nie było równoznaczne z koniecznością zastosowania przez stronę tego kodu w innych przypadkach importu tego samego towaru. W razie obawy przed utratą uprawnienia do stosowania procedury uproszczonej, ze względu na stosowanie błędnej klasyfikacji taryfowej, importer mógł wystąpić do organu o wydanie, na podstawie art. 5 Kodeksu Celnego, wiążącej informacji taryfowej (WIT) z czego strona nie skorzystała. Podsumowując organ uznał, że błędne określenie kwoty należności celnej było wywołane działaniem samego dłużnika.