Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek (spr.) Sędzia del. WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek Protokolant Anna Sobińska po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej R. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 grudnia 2016 r. sygn. akt III SA/Kr 689/16 w sprawie ze skargi R. A. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] marca 2016 r. nr [...], nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od R. A. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. 3000 (trzy tysiące) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 5 grudnia 2016 r., sygn. akt III SA/Kr 689/16, oddalił skargi R. A. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] R. A. (dalej: skarżący) na decyzje Dyrektora Izby Celnej w Krakowie z dnia [...] marca 2016 r. nr [...], z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego.
Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Dyrektor Izby Celnej w Krakowie decyzjami z dnia [...] marca 2016 r.:
- nr [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Krakowie z dnia [...] grudnia 2015 r., znak: [...], określającą skarżącemu kwotę długu celnego podlegającego retrospektywnemu zaksięgowaniu w wysokości 89.272,00 zł z tytułu importu towaru zgłoszonego w dniu [...] stycznia 2011 r. do procedury celnej dopuszczenia do obrotu wg SAD [...];
- nr [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Krakowie z dnia [...] grudnia 2015 r., znak: [...], określającą skarżącemu kwotę długu celnego podlegającego retrospektywnemu zaksięgowaniu w wysokości 57.784,00 zł z tytułu importu towaru zgłoszonego w dniu [...] stycznia 2011 r. do procedury celnej dopuszczenia do obrotu wg SAD [...];
Skarżący nie zgadzając się z rozstrzygnięciami wniósł skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższe decyzje.
Sąd I instancji oddalając skargi na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) i uzasadniając motywy podjętego rozstrzygnięcia stwierdził, że organy trafnie uznały, iż zgromadzony materiał dowodowy dawał podstawy do powzięcia przez organy celne uzasadnionych wątpliwości, że zadeklarowane przez skarżącego wartości celne towaru w zgłoszeniach celnych: SAD [...], SAD [...], stanowią całkowitą faktycznie zapłaconą lub należną kwotę, o której mowa w art. 29 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992 r. ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne z 2004 r., roz. 2, t. 4 str.307, z późn. zm., dalej: WKC).
Sąd I instancji wskazał, że podstawę tych wątpliwości stanowiły informacje przekazane przez Prokuraturę oraz Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a następnie - informacje przekazane przez chińskie władze celne, uzyskane w ramach międzynarodowej pomocy prawnej, wskazujące na wielokrotne zaniżanie wartości celnej importowanych towarów przez firmę skarżącego, które to wyniki organ I instancji przedstawił w tabeli na str. 7 i 8 uzasadnienia decyzji. W związku z tym organy celne pozyskały informacje z EUROSTATU odnośnie średniej ceny jednostkowej towarów o kodach CN 6104 62 00, 6204 62 39, 6201 93 00, sprowadzonych z Chin w okresie od października 2010 r. do kwietnia 2011 r., by określić średnią cenę dla towarów zakwalifikowanych do wskazanych kodów CN, zestawiając je z cenami towarów ze wszystkich krajów unijnych na podstawie kodu taryfy celnej, sprowadzonych z Chin w okresie zbliżonym do daty zgłoszenia celnego, porównując je jeszcze dodatkowo ze średnią ceną podaną w SAD przez skarżącego. Nadto, mając na względzie, że należy ustalić najbardziej wiarygodną, rzetelną cenę transakcyjną przedmiotowych towarów organy, w ramach współpracy celnej przewidzianej decyzją Rady z dnia [...] listopada 2004 r. w sprawie zawarcia umowy między Wspólnotą Europejską a rządem Chińskiej Republiki Ludowej o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych, zwróciły się o weryfikację wskazanych przez nie faktur. Posiadając uzyskane w ramach tej współpracy dokumenty z chińskich deklaracji eksportowych, w ramach których znane były warunki dostawy przedmiotowych towarów, jako dostarczone na statek (Free On Board, w skrócie FOB), mając na względzie okoliczność, że w zgłoszeniu celnym wskazano, że towar był dostarczony w warunkach CIF(tj. Cost, Insurance, Freight - koszt, ubezpieczenie i fracht), organy ustaliły, zwracając się do firmy, która zgodnie z konosamentem Bill of Lading o wskazanym nr, dokonywała usługi transportu towaru drogą morską, średnią cenę frachtu z portów chińskich do Hamburga, jak to wskazano w konosamencie i w okresie kiedy był on sporządzany z uwzględnieniem wysokości kosztów transportu i sytuacji, kiedy warunki dostawy zostały określone. Pozwoliło to obliczyć organom wartość towaru przy realizacji transakcji na warunkach FOB, ustaloną w wyniku odjęcia od wartości towaru określonej w SAD przez firmę [A.], uprzednio uzyskanej średniej ceny frachtu morskiego. Powyższe dało podstawę do zakwestionowania wiarygodności w zadeklarowanej w zgłoszeniu celnym wartości celnej towarów i uznania, że podana bowiem przez skarżącego w zgłoszeniu celnym wartość celna towaru nie mogła stanowić ceny faktycznie zapłaconej lub należnej, o której mowa w art. 29 WKC, gdyż podana wielkość w obliczu powyższego jest nieobiektywna.