Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Urszula Raczkiewicz (spr.), Sędziowie NSA Jerzy Chromicki, Maria Myślińska, Protokolant Małgorzata Suchocka, po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2005 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 października 2004 r. sygn. akt 3 I SA/Łd 1007/03 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Łodzi z dnia 13 czerwca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie zwrotu należności celnych 1. zaskarżony wyrok uchyla i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi; 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w Łodzi na rzecz skarżącego M. K. kwotę 2710 (dwa tysiące siedemset dziesięć) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział III, wyrokiem z dnia
6 października 2004 r., sygn. akt 3 I SA/Łd 1007/03, oddalił skargę M. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Łodzi z dnia 13 czerwca 2003 r., Nr [...], w przedmiocie odsetek od należności celnych.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że w wyniku weryfikacji dokonanego przez M. K. zgłoszenia celnego z dnia 17 grudnia 2001 r. nr SAD [...], Dyrektor Urzędu Celnego w Łodzi decyzją z dnia 14 marca 2002 r. uznał to zgłoszenie za nieprawidłowe w zakresie wartości celnej łodzi motorowej i podwozia transportowego, i odmawiając uwzględnienia wniosku o zwolnienia od cła na podstawie art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, określił dług celny w kwocie 37.689,80 zł, którą wraz z odsetkami za nieterminową realizację zobowiązania skarżący uiścił. Orzekając w sprawie, w związku z uchyleniem powyższej decyzji przez organ odwoławczy, Naczelnik Urzędu Celnego II w Łodzi decyzją z dn. 30 września 2002 r. ponownie orzekł o uznaniu zgłoszenia celnego za nieprawidłowe i ustalił kwotę długu celnego w znacznie niższej wysokości, bo w kwocie 17.079,40 zł. Decyzja ta stała się ostateczna.
Działając na wniosek strony, Dyrektor Izby Celnej w Łodzi decyzja z dnia 10 marca 2003 r. utrzymaną w mocy decyzją z dnia 13 czerwca 2003 r., orzekł o zwrocie należności celnych w kwocie stanowiącej różnicę między cłem uiszczonym na podstawie decyzji Dyrektora Urzędu Celnego w Łodzi z dnia 14 marca 2002 r., a cłem wynikającym z decyzji Naczelnika Urzędu Celnego II w Łodzi z dnia 30 września 2002 r. oraz odmówił zwrotu odsetek pobranych przez organ celny z tytułu nieterminowego uiszczenia należności celnych oraz zapłaty odsetek od zwróconej kwoty.
Z uzasadnienia decyzji z 13 czerwca 2003 r. wydanej po rozpatrzeniu wniosku M. K. o ponowne rozpatrzenie sprawy w zakresie dotyczącym odsetek wynika, że niedopuszczalne było orzeczenie o zwrocie odsetek z tytułu nieterminowego uiszczenia długu, jak również przyznanie odsetek od zwróconej należności głównej, skoro okoliczności sprawy wykluczały tezę o całkowitym braku winy po stronie skarżącego odnośnie powstania błędu organu wymierzającego należność celną. W postępowaniu zakończonym decyzją o uznaniu zgłoszenia celnego za nieprawidłowe i określeniu kwoty długu celnego ujawniono bowiem okoliczności podważające wiarygodność załączonych do SAD dokumentów. Faktura zakupu i za przechowywanie łodzi wystawiona została w lutym 2001 r., podczas gdy łódź wyprodukowano później, bo we wrześniu 2001 r. a silnik został zakupiony w czerwcu 2001 r. Zakwestionowano także wyjaśnienia strony co do użytkowania łodzi podczas pobytu na Florydzie, gdyż biegły jednoznacznie stwierdził, że łódź nigdy nie była użytkowana, a ponadto deklarowana przez importera cena zakupu była rażąco niska.
W tej sytuacji w zaskarżonej decyzji uznano, że wprawdzie doszło do błędu organu celnego ale nie został spełniony wynikający z art. 249 i 250 Kod. cel. warunek, by dłużnik nie przyczynił się do powstania tego błędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalając skargę M. K. stwierdził, że zaskarżona decyzja nie naruszała prawa w sposób określony w art. 145 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a. Zgodnie bowiem z art.