Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. w przedmiocie zwrotu należności celnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia NSA Czesława Socha Sędzia del. WSA Jacek Czaja (spr.) Protokolant Beata Kołosowska po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. S.A. w Ch. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 12 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Gl 2132/10 w sprawie ze skargi S. S.A. w Ch. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności celnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od S. S.A. w Ch. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w K. kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6305 Zwrot należności celnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Celne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej
Uzasadnienie strona 1/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. wyrokiem z 12 stycznia 2011 r., sygn. akt III SA/Gl 2132/10, oddalił skargę "S." S.A. w Ch. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z [...] lipca 2010 r., nr [...], w przedmiocie odmowy zwrotu należności celnych.

Sąd pierwszej instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia.

S. S.A. w Ch. 20 września 2004 r. zgłosiła do procedury dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym (SAD nr [...]) importowane z Tajwanu rowery górskie (stawka cła w wysokości 15%) i ramy rowerów (stawa cła w wysokości 4,7%). Spółka zapłaciła łącznie tytułem należności celnych kwotę 21.636,20 zł.

S. S.A. w Ch. 18 września 2009 r. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Celnego w K. z wnioskiem o zwrot zapłaconych należności celnych w wyżej wskazanej kwocie. Z uzasadniania wniosku wynika, że w dniu zgłoszenia celnego należności celne nie były prawnie należne, ponieważ nie obowiązywały akty prawne stanowiące podstawę ich nałożenia. Nie był opublikowany w języku polskim art. 236 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. WE z 19 października 1992 r. L 302, s. 1 ze zm.; Polskie wydanie specjalne z 2004 r. rozdz. 2, t. 4, s. 307) dalej: "WKC", zgodnie z którym należności celne przywozowe lub wywozowe podlegają zwrotowi, gdy okaże się, że w chwili uiszczenia kwota tych należności nie była prawnie należna lub też została zaksięgowana niezgodnie z art. 220 ust. 2 WKC.

Naczelnik Urzędu Celnego w K. rozpatrzył wniosek i decyzją z [...] grudnia 2009 r., nr [...], odmówił zwrotu kwoty należności celnych. Z uzasadnienia decyzji wynika, że spółka dokonała zgłoszenia celnego 20.09.2004, a z wnioskiem o zwrot wystąpiła 18.09.2009 r., więc upłynął termin trzech lat, o którym mowa w art. 236 ust. 2 WKC i zwrot cła się nie należy. Przepis art. 236 ust. 2 WKC stanowi, że należności celne przywozowe lub wywozowe są zwracane lub umarzane po złożeniu wniosku przed upływem trzech lat licząc od dnia powiadomienia o nich dłużnika. Naczelnik stwierdził też, że spółka sama zadeklarowała należności celne i je uiściła, toteż nie może skorzystać z instytucji określonej w art. 236 ust. 1 WKC.

Dyrektor Izby Celnej w K. nie uwzględnił odwołania i decyzją z [...] lipca 2010 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

S. S.A. w Ch. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. wniosła o uchylenie obu decyzji wydanych w sprawie i zasądzenie kosztów postępowania.

Dyrektor Izby Celnej w K. wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. oddalił skargę.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że spółka składając wniosek o zwrot należności celnych uchybiła terminowi określonemu w art. 236 ust. 2 WKC na trzy lata od powiadomienia dłużnika o ich powstaniu. Spółka nie wskazała żadnych okoliczności mogących uzasadniać przekroczenie tego terminu.

Sąd podkreślił, że spółka dokonała zgłoszenia celnego i samoopodatkowania w oparciu o znane sobie przepisy. Nie była wydana wobec niej jakakolwiek decyzja wymiarowa czy też sankcyjna. Skoro zaś wobec spółki nie zastosowano sankcji administracyjnych ani środków naruszających prawa podstawowe, to nie można dopatrywać się w wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej) z 11 grudnia 2007 r. w sprawie o sygn. akt C-161/06 (Skoma-Lux) podstawy do uchylenia lub zmiany decyzji organu ustalającej zobowiązania celne. W uzasadnieniu wyroku TSUE zaakcentował aspekt wymogów pewności prawa - dopuszczając jedynie w szczególnych przypadkach ewentualne uchylenie skutków orzeczeń wydanych na podstawie przepisów, które w dacie orzeczenia nie były opublikowane w języku kraju członkowskiego.

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6305 Zwrot należności celnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Celne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej