Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia del. WSA Tomasz Smoleń (spr.) Protokolant Katarzyna Wielgosz po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 23 września 2015 r. sygn. akt I SA/Bk 327/15 w sprawie ze skargi M. K., Z. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Białymstoku z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia dniu 23 września 2015 r. po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. K. i Z. K. (skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Białymstoku z dnia [...] lutego 2015 r., nr [...] w przedmiocie powstania długu celnego oddalił skargę.
Sąd I instancji orzekł w następującym stanie sprawy:
Decyzją z dnia [...] października 2014 r. nr [...], skierowaną do M. K. i Z. K., Naczelnik Urzędu Celnego w Białymstoku stwierdził w odniesieniu do towaru w postaci 3.744 litrów oleju napędowego - wobec ww. osób jako dłużników solidarnych - powstanie z mocy prawa długu celnego w przywozie oraz określił kwotę wynikającą z długu celnego.
W kolejnych punktach rozstrzygnięcia organ I instancji umorzył postępowanie celne w części dotyczącej towaru w postaci 3.256 litrów oleju napędowego, wszczętego w stosunku do M. K. (skarżący kasacyjnie) oraz umorzył postępowanie celne w części dotyczącej towaru w postaci 20 litrów oleju napędowego, wszczęte w stosunku do Z. K.
Po rozpatrzeniu odwołań, Dyrektor Izby Celnej w Białymstoku decyzją z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...], utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie organu I instancji.
Organ odwoławczy wskazał, że przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie jest towar akcyzowy w postaci 3.744 litrów oleju napędowego, a okoliczności ujawnienia tego towaru nastąpiły podczas czynności usuwania przez obywatela Białorusi paliwa ze zbiornika swego pojazdu do dwóch metalowych kanistrów oraz wlewania paliwa z kanistra przez jednego z właścicieli posesji do znajdującego się na niej podziemnego zbiornika.
Dyrektor Izby Celnej podniósł, że wyniki z przeprowadzonych badań laboratoryjnych próbek oleju napędowego pobranych w dniu ujawnienia tj. w dniu 1 kwietnia 2014 r. oraz w dniu 25 sierpnia 2014 r. (w trakcie jego przepompowania), wskazały na niezgodność badanego oleju napędowego z wymaganiami określonymi w załączniku do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 grudnia 2008 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1058). W związku z powyższym nie dano wiary zeznaniom stron składanym do protokołów przesłuchań w postępowaniu karnym skarbowym oraz przedłożonym dokumentom w postaci faktur zakupu wystawionych w dniu 31 marca 2014 r. oleju napędowego w łącznej ilości 4.001 litrów na okoliczność zakupu towaru będącego przedmiotem postępowania od firmy B.
Z uwagi na powyższe organ odwoławczy uznał, że w przedmiotowej sprawie miało miejsce naruszenie przepisu art. 40 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z dnia 19.10.1992 r. ze zm. - dalej WKC), ponieważ nie wykazano dowodów potwierdzających, że powyższy towar został przedstawiony organom celnym. W konsekwencji stwierdził, iż doszło do jego nielegalnego wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty.
W ocenie Dyrektora Izby Celnej okoliczności sprawy wskazują, że towar będący przedmiotem postępowania ujawniony w podziemnym zbiorniku w dniu 1 kwietnia 2014 r. nie jest towarem tożsamym z towarem, którego dotyczą faktury przedłożone w toku postępowania, zgodnie, z którymi jego zakup nastąpił 4 dni przed kontrolą. Paliwo charakteryzujące się ustalonymi w trakcie dwukrotnych badań laboratoryjnych parametrami zawartości siarki nie mogło być przedmiotem obrotu na terytorium Polski. W obliczu bezspornych wyników badań laboratoryjnych jego skład chemiczny pod względem zawartości siarki znacznie odbiega od wskazanego w orzeczeniu laboratoryjnym przekazanym przez właściciela franczyzowej stacji paliw, zaopatrującej się w paliwa w kraju. Nie sposób również przyjąć, aby sposób przechowywania paliwa przez okres 4 dni po rzekomej dostawie mógł mieć wpływ na poziom zawartości w nim siarki. Zatem spuszczanie paliwa z baków pojazdów korzystających ze zwolnienia z należności przywozowych na posesji należącej do stron postępowania nie odbywało się incydentalnie.