Naczelny Sąd Administracyjny w składzie : Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska Sędzia NSA del. Janusz Furmanek Protokolant starszy asystent sędziego Piotr Baryga po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Spółki z o.o. w Szczecinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 stycznia 2013 r. sygn. akt II SA/Sz 827/12 w sprawie ze skargi [...] Spółki z o.o. w Szczecinie na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie przyznania wynagrodzenia za przechowywanie pojazdu 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od [...] Spółki z o.o. w Szczecinie na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Wyrokiem z 17 stycznia 2013 r. sygn. akt II SA/Sz 827/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę [...] Sp. z o.o. w Szczecinie na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z [...] czerwca 2012 r. nr [...], którym utrzymano w mocy postanowienie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w Szczecinie z [...] kwietnia 2012 r. nr [...]. Postanowieniami tymi odmówiono Spółce przyznania wynagrodzenia za przechowywanie w dacie od 31 maja 2008 r. do 28 lutego 2012 r. pojazdu marki [...].
Wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy:
Samochód [...] został umieszczony przez organ Policji - w związku z dochodzeniem o popełnieniu przestępstwa kradzieży z włamaniem - na parkingu Spółki 27 stycznia 2008 r., na mocy umowy zawartej między Policją a Spółką 22 sierpnia 2007 r., obowiązującej do 31 grudnia 2008 r. Właścicielowi pojazdu wydano zezwolenie na jego odebranie 29 lutego 2008 r., o czym zawiadomiono Spółkę 30 maja 2008 r. Za okres od 27 stycznia 2008 r. do 30 maja 2008 r. Spółka otrzymała zapłatę zgodnie z wystawioną przez siebie fakturą. Postanowieniem, z [...] stycznia 2012 r. [...], Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum orzekł o likwidacji niepodjętego depozytu, a w związku z tym pojazd został odebrany z parkingu 28 lutego 2012 r. i przekazany do stacji recyklingu. Spółka wystąpiła o przyznanie wynagrodzenia za przechowywanie pojazdu za okres od 31 maja 2008 r. do 28 lutego 2012 r. Organy skarbowe odmawiając przyznania tego wynagrodzenia, stwierdziły, że Spółka nie dochowała należytej staranności, chociaż, jakkolwiek w dacie przyjęcia pojazdu na parking posiadał on uszkodzenia - zarysowania, zadrapania, brak powietrza w tylnym lewym kole, brak tablic rejestracyjnych i kierownicy (protokół przejęcia) - to w dniu odbioru uszkodzone były drzwi przednie prawe, lampa zespolona tylna prawa, zderzak przedni błotnika przedniego prawego, płat dachu, lusterko zewnętrzne prawe, brakowało w nim stacyjki zapłonu, zamka drzwi tyłu nadwozia, a wartość samochodu była zerowa (fotografie, opinia techniczna biegłego skarbowego). Przechowywanie zatem organy uznały za naruszające warunki umowy, jak i przepisy o zachowaniu należytej staranności.
W skardze Spółka podniosła, że wobec obowiązujących przepisów nie miała możliwości dochodzenia swoich praw bezpośrednio od właściciela pojazdu, na drodze cywilnej, a choć zapis o dochodzeniu roszczenia od właściciela pojazdu był zawarty w umowie to jednak sprzeczny był z przepisami bezwzględnie obowiązującymi, a właściciel zrzekł się pojazdu na rzecz Skarbu Państwa, co również uniemożliwiało dochodzenie od niego roszczeń. Podkreśliła też, że pojazd był uszkodzony w stopniu znacznym w momencie przyjęcia na parking, a przez okres 4 lat dozoru na dalsze uszkodzenia wpłynęło długotrwałe oddziaływanie czynników atmosferycznych, korozja, przechowywanie na otwartym placu, były to zatem uszkodzenia naturalne i nie świadczące o nieprawidłowym wykonaniu dozoru.
Oddalając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wskazał, iż w przypadku pojazdu zajętego przez Policję dla potrzeb postępowania karnego, którego właścicielem następnie stał się Skarb Państwa, na podstawie przepisów o likwidacji niepojętych depozytów stosuje się przepisy o przechowywaniu rzeczy ruchomych, zawarte w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Zgodnie z § 3 pkt 1 lit. b/ rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 2011 r. w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. Nr 46, poz. 237) przepisy działu II rozdziału 6 dotyczące przechowywania, oszacowania i sprzedaży ruchomości stosuje się do ruchomości, które stały się własnością Skarbu Państwa albo powiatu na podstawie przepisów o rzeczach znalezionych oraz o likwidacji niepodjętych depozytów i nieodebranych rzeczy. Podstawę zatem orzekania przez organy stanowił art. 102 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.