Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 834/17 w sprawie ze skargi A. T. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty 1.uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 834/17, oddalił skargę A. T. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
W dniu 25 sierpnia 2014 r. A. T. złożył do Wojewody Małopolskiego wniosek o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez M. K. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w gminie H., powiat p., woj. t., stanowiącej majątek "[...]".
W w/w wniosku A. T. powołał się na nowelizację ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. w trybie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. oraz na sprawę nr [...], dotyczącą potwierdzenia W. M. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez wnioskodawczynię udziału w prawie własności nieruchomości stanowiącej majątek "[...]". Następnie w protokole z dnia 26 listopada 2014 r. sporządzonym w Małopolskim Urzędzie Wojewódzkim w Krakowie, A. T. doprecyzował, że złożony przez niego wniosek dotyczy jego matki Z. T., która na dzień opuszczenia byłego terytorium RP była współwłaścicielką majątku "[...]". A. T. oświadczył również, że powodem dla którego ani on, ani Z. T. nie zwrócili się z wnioskiem o potwierdzenie prawa do rekompensaty za nieruchomość pozostawioną poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej przed dniem 31 grudnia 2008 r. był fakt, że zarówno A. T., jak i jego matka Z. T. chorowali. W tym samym protokole A. T. wskazał, że na ocenę spełnienia przez Z. T. wymogu zamieszkiwania w dniu 1 września 1939 r. na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miały wpływ zmiany dokonane ustawą z dnia 12 grudnia 2013 r. i oświadczył, że Z. T. do wybuchu II Wojny Światowej była zameldowana w majątku "[...]", natomiast przed 1 września 1939 r. opuściła tereny byłej Rzeczypospolitej Polskiej w celu podjęcia pracy w Ś. nad Wisłą. Ponadto wskazał, że Z. T. wykonując zawód nauczyciela w [...] nigdy nie wymeldowała się z majątku "[...]", natomiast posiadała inne, tymczasowe miejsca zamieszkania na terytorium obecnie należącym do Rzeczypospolitej Polskiej.
Przesłuchana w charakterze świadka D. M. zeznała, że Z. T. zamieszkała w majątku "[...]" w drugiej połowie lat 20-tych wraz z rodzicami i było to jej stałe miejsce zamieszkania do wybuchu II Wojny Światowej oraz, że Z. T. posiadała inne, dodatkowe miejsca zamieszkania na terenach obecnie należących do Rzeczypospolitej Polskiej, związane z wykonywaną przez nią pracą nauczyciela w [...]. D. M. oświadczyła, że Z. T. przed wojną wyjechała z majątku "[...]i" w celu podjęcia pracy.
Wojewoda Małopolski, pismem z dnia 14 kwietnia 2015 r. wezwał stronę, do uzupełnienia wniosku o dodatkowe dokumenty odnoszące się do miejsca zamieszkania Z. T. w okresie poprzedzającym dzień 1 września 1939 r. W odpowiedzi na powyższe wezwanie, A. T. nie przedłożył żadnych dodatkowych dokumentów odnoszących się do stałego miejsca zamieszkania Z. T.