Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) Sędziowie sędzia NSA Marek Stojanowski sędzia NSA Marian Wolanin po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 września 2020 r. sygn. akt I SA/Wa 2502/19 w sprawie ze skargi W. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Uzasadnienie strona 1/8

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 18 września 2020 r., I SA/Wa 2502/19, po rozpoznaniu sprawy ze skargi W. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] września 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z [...] lipca 2019 r. nr [...].

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy;

Pismem z 21 czerwca 1990 r. W. S. oraz pismem z 14 listopada 1990 r. L. W. zwrócili się do Urzędu Miejskiego w G. z prośbą o zarejestrowanie wniosku o rekompensatę za mienie pozostawione w dawnym województwie stanisławowskim przez dziadków A. i W. G. Do wniosków dołączono m.in. wyrok Sądu Rejowego w Gliwicach z 28 lutego 1989 r. ustalający, że A. i W. małż. G. pozostawili w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r. na terenach niewchodzących w skład obszaru obecnego Państwa, w . przy ul. P. [...], majątek nieruchomy w postaci: parceli o pow. 0,6 ha i wybudowanego na niej budynku mieszkalnego, murowanego, parterowego, składającego się z trzech pokoi i kuchni, a nadto pomieszczeń gospodarczych składających się z murowanej stajni, zbożowego spichlerza, drewnianych stodoły i kurnika oraz murowanego chlewa, a także sadu warzywnego wraz drzewami owocowymi. Wniosek o potwierdzenie prawa do rekompensaty W. S. (dalej: skarżąca) ponowiła 9 lutego 2007 r. i 22 grudnia 2008 r. Przy czym w 2007 r. skarżąca wniosła także odrębny wniosek o ustalenie prawa do rekompensaty za mienie pozostawione w S. przez E. W. i K. W. Wniosek ów - jak można domniemywać z opisanego w nim mienia - dotyczył nieruchomości położonej przy ul. N. [...], która objęta była wydanym w stosunku do ww. orzeczeniem Państwowego Urzędu Repatriacyjnego w K. z [...] grudnia 1947 r.

A. i W. G. do śmierci (co miało miejsce odpowiednio: 19 maja 1943 r. i 28 listopada 1944 r.) zamieszkiwali w S. Spadek po nich nabyła zaś córka E. W. (post. SR w Gliwicach z: 22 lutego 1989 r. II Ns 1320/88 oraz 4 września 1990 r. II Ns 1236/90), która na tereny obecnego państwa polskiego repatriowała się w 1945 r. Po niej zaś dziedziczyli skarżąca i L. W. (post. SR w Gliwicach z 13 czerwca 1990 r. II Ns 399/90).

Wobec powyższych ustaleń okoliczności faktycznych, Wojewoda [...] (dalej: Wojewoda) decyzją z [...] lipca 2019 r., utrzymaną w mocy decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej: Minister) z [...] września 2019 r., działając na podstawie art. 7 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 3 pkt 4 ustawy z 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2017 r. poz. 2097; dalej: ustawa), odmówił potwierdzenia wnioskodawcom prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez A. G. oraz W. G. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w S. przy ul. P. [...]. Podstawą odmowy było ustalenie, że wskazywani we wniosku o rekompensatę właściciele nieruchomości nie opuścili byłego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż do śmierci mieszkali w S. Nie spełniają zatem jednej z podstawowych przesłanek uzyskania prawa do rekompensaty z art. 2 ust. 1 w zw. z art. 1 ustawy. W konsekwencji czego nie jest możliwe nabycie owego prawa przez ich następców prawnych. Odnosząc się zaś do podnoszonego na etapie postępowania odwoławczego argumentu skarżącej, że właścicielem pozostawionej nieruchomości w rzeczywistości była E. W., która jeszcze przed opuszczeniem byłego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, po śmierci A. G. i W. G. nabyła po nich spadek w całości, Minister wskazał, że nie znajduje on potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym oraz pozostaje w sprzeczności z treścią prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach z 28 lutego 1989 r. - stanowiącego dowód na okoliczność ustalenia własności przedmiotowej nieruchomości. Nie wskazano w nim bowiem, że pozostawiona ona była przez E. W. jako właścicielkę. Niezależnie od powyższego Minister zauważał, że ww. nie była właścicielką tej nieruchomości na dzień 1 września 1939 r. Art. 2 ustawy przewiduje natomiast wprost, że prawo do rekompensaty przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełnia on łącznie określone w nim wymogi, tj. musi być właścicielem nieruchomości, być w dniu 1 września 1939 r. i obecnie obywatelem polskim, posiadać miejsce zamieszkania na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i opuścić je z przyczyn, o których mowa w art. 1 ustawy. Minister podkreślił przy tym, że we wnioskach o rekompensatę jako właścicieli nieruchomości wskazywano A. i W. G. Natomiast, przed Wojewodą toczy się odrębne postępowanie w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty za inną nieruchomość pozostawioną przez E. W., tj. nieruchomość położoną w S., przy ul. N. [...].

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji