Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Jakimowicz sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) sędzia del. WSA Rafał Wolnik Protokolant starszy asystent sędziego Dorota Korybut-Orłowska po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 1016/17 w sprawie ze skargi K. W. i J. W. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 7 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 1016/17 wydanym w sprawie ze skargi K. W. i J. W. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017, poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.) uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję nr [...] Wojewody [...] z dnia [...] października 2016 r. znak: [...] w punkcie szóstym. Na mocy punktu 6 zaskarżonej decyzji, w oparciu o art. 2, art. 6 ust. 1, 4 i 5 i art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz. U. 2016, poz. 2042 ze zm., dalej: ustawa zabużańska) odmówiono skarżącym potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez G. M. poza obecnymi granicami RP nieruchomości położonej w miejscowości G., pow. [...], woj. [...] o powierzchni 283 ha 78a 37 m2 wraz z zabudowaniami mieszkalnymi oraz gospodarczymi.
Skargę kasacyjną od tego wyroku złożył Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, zaskarżając go w całości i wnosząc o jego uchylenie i oddalenie skargi, względnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a ponadto zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów postępowania:
1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy zabużańskiej poprzez uznanie, że fakt przysługiwania prawa własności nieruchomości pozostawionej poza obecnymi granicami RP został udowodniony przy pomocy dowodów wskazanych w katalogu wynikającym z ustawy zabużańskiej, w szczególności z dokumentu urzędowego, podczas gdy strony dokumentu takiego nie przedłożyły, przedkładając jedynie nieczytelną częściowo kopię;
2. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6 ust. 5 ustawy zabużańskiej i przyjęcie, że poprzednikowi prawnemu skarżących przysługiwało prawo własności nieruchomości na podstawie oświadczeń świadków niespełniających wymogów wynikających z ustawy zabużańskiej;
3. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. poprzez błędne zastosowanie art. 7, art. 75 § 1, art. 76, art. 76a § 4, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a. polegające na błędnym przyjęciu, że nieczytelna kopia oryginału dokumentu urzędowego wraz z oświadczeniem pełnomocnika może zastąpić oryginał tego dokumentu, który zaginął; poprzez to błędne ustalenie stanu faktycznego i przyjęcie, że poprzednikowi prawnemu skarżących przysługiwało prawo własności nieruchomości.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że dowód w postaci poświadczonej za zgodność z oryginałem kserokopii dokumentu "Ocenienie posiadłości ziemskiej objętej whl [...] - gminy katastralnej G. w posiadaniu masy spadkowej po śp. M. F." przedłożony na okoliczność pozostawienia przez G. M. przedmiotowej nieruchomości poza obecnymi granicami RP, ma charakter dowodu z dokumentu prywatnego. Powołano się na brak podstawy prawnej jego wydania. Podniesiono, że niewystarczające w tym względzie jest samo wskazanie, iż został sporządzony "na podstawie uchwały Sądu Okręgowego we L.". Zwrócono uwagę w szczególności na brak informacji pozwalających na identyfikację tej uchwały, tj. numeru czy daty. Ponadto zaznaczono, że dokument nie zawiera żadnej pieczęci urzędowej, a przede wszystkim podpisów osób biorących udział w oszacowaniu i opisie mienia.