Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury w przedmiocie wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Banasiewicz Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. NSA Jerzy Krupiński (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Joanna Drapczyńska po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 września 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 1713/08 w sprawie ze skargi P. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2008 r. nr [...] w przedmiocie wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z dnia 11 września 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1713/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia (...) września 2008 r., nr (...) , w przedmiocie wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości.

Wyrok wydany został w następujących okolicznościach sprawy:

Decyzją z dnia (...) kwietnia 2005 r., znak (...) , zmienioną decyzją Ministra Infrastruktury z dnia (...) września 2005 r., znak (...), Wojewoda Podkarpacki ustalił lokalizację drogi krajowej dla inwestycji polegającej na budowie obwodnicy miasta R. w ciągu drogi krajowej nr (...) Jędrzychowice-Korczowa oraz zatwierdził projekt podziału nieruchomości.

Pismem z dnia 7 września 2005 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wystąpił z wnioskiem o wywłaszczenie nieruchomości oznaczonej jako działka nr (...) , będącej własnością P. K. .

Decyzją z dnia (...) maja 2008 r., znak (...) , po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Wojewoda Podkarpacki orzekł o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości przeznaczonej pod budowę obwodnicy miasta R. , położonej w obrębie R. , oznaczonej jako działka nr (...) oraz ustalił odszkodowanie za dokonanie wywłaszczenia w kwocie 48.391 zł. Ponadto orzekł o dokonaniu wypłaty odszkodowania przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, odstępując od wyznaczenia terminu wydania nieruchomości z uwagi na to, że w dniu 26 kwietnia 2006 r. wydana została decyzja z rygorem natychmiastowej wykonalności, zezwalająca Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad na niezwłoczne zajęcie nieruchomości.

Od powyższej decyzji odwołanie wniósł P. K. , kwestionując ustaloną przez rzeczoznawcę majątkowego wartość nieruchomości, a tym samym wysokość przyznanego odszkodowania. Strona zarzuciła biegłemu rzeczoznawcy, iż do ustalenia wartości wywłaszczonej nieruchomości przyjął transakcje zawarte w 2005 r., pomijając przy tym transakcje zawarte wcześniej, a opiewające na kwoty wyższe niż zawarte później. Ponadto podniósł zarzut naruszenia art. 128 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (obecnie: Dz. U. z 2010 r., nr 102, poz. 651 ze zm.), zwanej dalej u.g.n., poprzez zignorowanie zasady pełnego odszkodowania oraz art. 134 ust. 1 i 2, 151 i 55 u.g.n. poprzez nieprawidłowe określenie wartości rynkowej wywłaszczonej nieruchomości bez uwzględnienia kryteriów rodzaju nieruchomości, położenia, sposobu użytkowania, przeznaczenia, stopnia wyposażenia w urządzenia infrastruktury technicznej, stanu nieruchomości oraz aktualnie kształtujących się cen w obrocie nieruchomościami. Zdaniem odwołującego organ nie dokonał ustalenia wartości rynkowej nieruchomości z powodu nieuwzględnienia przeznaczenia nieruchomości na cele inwestycyjne, położenia jej w bezpośrednim sąsiedztwie zabudowy jednorodzinnej, w strefie śródmiejskiej inwestycyjnej.

W wyniku rozpoznania odwołania, Minister Infrastruktury decyzją z dnia (...) września 2008 r., nr (...) , utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie, stwierdzając, że postępowanie w sprawie wywłaszczenia wszczęte zostało prawidłowo, zgodnie z art. 118 ust. 1 u.g.n. w związku z art. 23 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (obecnie Dz. U. z 2080 r., nr 193, poz. 1194 ze zm.), zwanej dalej ustawą drogową. Organ wyjaśnił, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy drogowej wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego w odniesieniu do nieruchomości przeznaczonych na pasy drogowe, następuje na wniosek Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad po bezskutecznym upływie terminu do zawarcia umowy, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy drogowej, wyznaczonego przez wojewodę na piśmie właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu tych nieruchomości. Pismem z dnia 4 listopada 2005 r. Wojewoda Podkarpacki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy drogowej wyznaczył stronie termin do dnia 25 listopada 2005 r., do zawarcia umowy sprzedaży z Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad, po upływie którego pismem z dnia 23 lutego 2006 r. zawiadomił stronę o wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego. Odnosząc się do zarzutów związanych z nieprawidłowym - zdaniem skarżącej strony - określeniem wartości rynkowej wywłaszczonej nieruchomości i wysokości odszkodowania, organ odwoławczy dokonał analizy przepisów art. 18 ustawy drogowej, art. 154 ust. 1 u.g.n. i wskazał, iż podstawę ustalenia odszkodowania za nieruchomości przeznaczone pod budowę dróg krajowych stanowi przede wszystkim wartość rynkowa nieruchomości, ustalona w dniu wydania decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości, według jej stanu na dzień wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi, przy czym wartość nieruchomości określają rzeczoznawcy majątkowi. Organ podał, że w operacie szacunkowym - stosownie do § 36 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i zasad sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. nr 207, poz. 2109), zwanego dalej rozporządzeniem - wartość gruntu oszacowano w podejściu porównawczym, metodą korygowania ceny średniej. Autor operatu dokonał szczegółowej analizy informacji z aktów notarialnych dotyczących transakcji zawartych od października 2005 r. do dnia wyceny na terenie miasta R. i przeanalizował 12 umów transakcji kupna - sprzedaży działek. W pkt 7 operatu biegły jednoznacznie wskazał, że do analizy przyjęte zostały transakcje nieruchomościami przeznaczonymi pod inwestycje drogowe. Tym samym, w ocenie organu odwoławczego, za nieuzasadniony należało uznać zarzut dotyczący wykorzystania do szacowania wartości przedmiotowych nieruchomości działek innych niż życzyłaby tego sobie strona. Ponadto subiektywne przekonanie strony, iż wskazana w operacie szacunkowym cena za wywłaszczoną nieruchomość jest zbyt niska, nie świadczy o braku rzetelności przy jego wykonywaniu, ani też o celowym zaniżeniu wartości nieruchomości. Brak jest zatem podstaw do uznania, że odszkodowanie zostało ustalone nieprawidłowo, skoro operat szacunkowy będący podstawą ustalenia odszkodowania został sporządzony zgodnie z przepisami u.g.n. i rozporządzenia.

Strona 1/5