Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie sędzia NSA Leszek Leszczyński sędzia del. NSA Jerzy Solarski (spr.) Protokolant st. inspektor sądowy Urszula Radziuk po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2011r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lutego 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 1996/09 w sprawie ze skargi A. C. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowa wydania zaświadczenia żądanej treści oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (zwany dalej WSA lub Sądem) wyrokiem z dnia 3 lutego 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 1996/09, po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. C. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (zwany dalej MSWiA) z [...] września 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia potwierdzającego pełnienie służby w latach 1995-2007 w warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury policyjnej - uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2009 r. Nr [...].
W uzasadnieniu przedstawiono następującą argumentację faktyczną i prawną: podinspektor w stanie spoczynku A. C. zwrócił się do Komendanta Głównego Policji, zwanego dalej KGP, o wydanie zaświadczenia dla celów emerytalnych, potwierdzającego pełnienie służby w latach 1995 - 2007 r. w warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury policyjnej. Postanowieniem z [...] lipca 2009 r. nr [...] KGP odmówił A. C. wydania zaświadczenia potwierdzającego pełnienie służby w latach 1995 - 2007 w warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury policyjnej. W zażaleniu wnioskodawca zarzucił organom niewłaściwe zbadanie materiałów archiwalnych i wskazał przypadki interwencji, w których wykonywał czynności służbowe w okolicznościach stwarzających realne zagrożenie dla życia i zdrowia. MSWiA postanowieniem z [...] września 2009 r., Nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie i przytoczył podstawy prawne wydawania zaświadczeń oraz przepisy regulujące podwyższenie emerytury policyjnej ze względu na pełnienie służby w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu. Organ podkreślił, że warunkiem uznania działań policjanta za uprawniające do podwyższenia emerytury jest wystąpienie bezpośredniego zagrożenia życia i zdrowia policjanta; to zagrożenie musi być realne, rzeczywiste, wprost wynikające, a nie dające się jedynie przewidzieć. Wskazując okresy, w jakich A. C. pełnił służbę na określonych stanowiskach organ odwoławczy nawiązał do akt osobowych wnioskodawcy, które nie zawierają dokumentów potwierdzających pełnienie służby w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu. Tych okoliczności nie potwierdził również dyrektor Centralnego Biura Śledczego oraz Komendant Wojewódzki Policji w G. W komórce organizacyjnej CBŚ, w której strona pełniła służbę do roku 2007 nie prowadzono dokumentacji mogącej potwierdzić udział w czynnościach, w których mowa w § 4 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej. Także Komendant Wojewódzki Policji w G. po przeprowadzeniu analizy dokumentów archiwalnych (m.in. akt kontrolnych dochodzeń, teczki operacyjnego sprawdzenia, teczki rozpoznania, teczki rozpracowania operacyjnego, teczki zagadnieniowej), nie stwierdził informacji pozwalających wydać żądane zaświadczenie. Wobec powyższych okoliczności MSWiA stanął na stanowisku, iż żądanie wydania zaświadczenia nie może prowadzić do zebrania przez organ administracji nowych informacji. Organ rozpoznając żądanie wydania zaświadczenia uwzględnia dane z ewidencji, rejestrów, zbiorów dokumentów lub zbiorów danych utrwalonych innymi technikami. Jeżeli dowody posiadane przez organ nie pozwalają na uwzględnienie wniosku, organ ten może wydać jedynie postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia /tak NSA w wyroku z 2 września 1998 r., o sygn. II SA/Łd 1119/96/. W konkluzji stwierdzono, że organ pierwszej instancji w ramach prowadzonego postępowania w sposób wyczerpujący zebrał i rozpatrzył cały materiał dowodowy, zaś postępowanie wyjaśniające, o którym mowa w art. 218 § 2 K.p.a., nie przewiduje przeprowadzenia dowodów z zeznań świadków.