Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.), Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska, Sędzia del. WSA Iwona Kosińska, Protokolant starszy asystent sędziego Piotr Baryga, po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W.R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 145/13 w sprawie ze skargi W.R. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] i decyzję Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...], 2. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz W.R. kwotę 777 zł (siedemset siedemdziesiąt siedem), tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie strona 1/3

Wyrokiem z 29 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 145/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W. R. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] listopada 2012 r. nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość.

Wyrok powyższy zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. Wojewoda Warmińsko-Mazurski orzekł o ustaleniu odszkodowania w wysokości 132.787,00 zł za nieruchomości stanowiące własność W. R. przejęte z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa, położone w obrębie R., gminie Grunwald, ozn, jako działki nr [...] i [...] o powierzchni 0,1276 ha i 1.2931 ha, przeznaczone pod budowę drogi ekspresowej S-7 na odcinku Miłomłyn-Olsztynek, pododcinek "C" od km 18+845 do km 38+900, przy czym odszkodowanie to przyznane zostało na rzecz W. R. w wysokości 131.196,20 zł, a na rzecz Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w wysokości 1.590,80 zł, zaś do zapłaty zobowiązana została Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad.

W odwołaniu od powyższej decyzji W. R. wskazał na wadliwość sporządzonego w sprawie operatu szacunkowego, podkreślił, że zachodzi potrzeba poszerzenia analizy rynku dotyczącego nieruchomości gruntowych nabywanych na realizację inwestycji gruntowych na terenach rolnych z uwzględnieniem lat 2008-2012, gdyż w tych latach ilość transakcji dotyczących zbycia na cele związane z budową drogi była większa niż obecnie, zakwestionował twierdzenie biegłego co do braku na rynku lokalnym transakcji nieruchomościami podobnymi do nieruchomości szacowanej, zarzucił ograniczenie się tylko do jednej cechy rynkowej nieruchomości (odległości od miast). Podniósł również kwestię braku powiększenia odszkodowania o 5%, gdyż wydał nieruchomość i nie czynił żadnych przeszkód co do faktycznego jej zajęcia. Utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję, Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej uznał, że nie zasługują na uwzględnienie zarzuty dotyczące nieprawidłowości oszacowania wartości nieruchomości. Zdaniem organu, rzeczoznawca właściwie ocenił wartość nieruchomości z uwagi na jej cechy fizyczne, a ponadto dokonał prawidłowego doboru transakcji nieruchomościami porównywalnymi, zatem wysokość odszkodowania została ustalona prawidłowo. Z kolei odnosząc się do zarzutu niepowiększenia odszkodowania o 5% z tytułu wydania nieruchomości organ wskazał, że w aktach sprawy brak jest dokumentu potwierdzającego wydanie nieruchomości przez jej dotychczasowego właściciela, a za wydanie nieruchomości nie można uznać pasywnej postawy właściciela, który oczekiwałby, iż inwestor będzie w każdej chwili zainteresowany zajęciem nieruchomości.

W skardze na powyższą decyzję W. R. zarzucił naruszenie: art. 18 ust. 1e ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.) poprzez przyjęcie, iż w sprawie nie doszło do wydania nieruchomości, co uzasadnia zwiększenie kwoty odszkodowania o 5%, podczas gdy faktycznie skarżący wydał nieruchomość; art. 18 ust. 1 i art. 12 ust 4a specustawy poprzez przyjęcie, iż sporządzony na potrzeby sprawy operat szacunkowy jest zgodny z wymogami art. 134 ustawy o gospodarce nieruchomościami, podczas gdy operat opiera się zasadniczo o jedno kryterium - położenie, pomijając pozostałe, wskazane jako wytyczne w tym przepisie cechy, tj. lokalizacja, dostępność komunikacyjna, walory użytkowe, sposób użytkowania, a także ustalenie w nieznany stronie sposób, kryterium odległości od obszaru zabudowanego, określający dowolną granicę 8 km, jako przesłankę do obniżenia wartości działki; art. 7 i 77 k.p.a. poprzez dowolną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego w tym w szczególności bezkrytyczne przyjęcie ustaleń wynikających z operatu szacunkowego, pomimo, iż nie spełnia on wymogów stawianych przez standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowych.

Strona 1/3