Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski, Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.), Sędzia NSA Zygmunt Zgierski, po rozpoznaniu w dniu 20 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. K., J. K., K. M. i M. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2017 r. sygn. akt IV SAB/Wa 95/17 w sprawie ze skargi T. K., J. K., K. M. i M. M. na przewlekłe prowadzenie postępowania Wojewody [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 30 sierpnia 2017r. oddalił skargę T. K., J. K., K. M. i M. M. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę [...] w sprawie wywołanej odwołaniem Zarządu Województwa [...] od decyzji Prezydenta [...] z [...] 2016 r. ustalającej na rzecz skarżących odszkodowanie za grunt położony w [...][...] stanowiący obecnie własność Miasta [...].
Skarżący, reprezentowani przez radcę prawnego, wnieśli skargę kasacyjną wnioskując o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi, albowiem istota sprawy jest dostatecznie wyjaśniona. Ewentualnie wnieśli o uwzględnienie skargi kasacyjnej, uchylenie powyższego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Jednocześnie wnieśli o zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje. Oświadczyli również o zrzeczeniu się rozprawy.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucili naruszenie następujących przepisów postępowania:
1) art. 149 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.) w zw. z art. 12 k.p.a. i w zw. z art. 35 § 1 i 2 oraz art. 36 § 1 k.p.a., a także w zw. z art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Pozostałych (powinno być Podstawowych) Wolności, oraz w zw. z art. 64 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 2 Konstytucji RP w zw. z art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147, dalej: u.g.n.) - poprzez brak uznania, iż prowadzonemu przez Wojewodę [...], jako organ II instancji, postępowaniu w przedmiocie ustalenia na rzecz skarżących odszkodowania za nieruchomość przejętą pod poszerzenie drogi publicznej - nie można zarzucić przewlekłości;
2) art. 149 § 1a p.p.s.a. w zw. z art. 12 k.p.a. i w zw. z art. 35 § 1 i 2 i art. 36 § 1 k.p.a., a także w zw. z art. 6 "Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Pozostałych Wolności" oraz art. 64 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 2 Konstytucji RP i w zw. z art. 98 ust. 3 u.g.n. - poprzez brak uznania, iż prowadzonemu przez Wojewodę [...], jako organ II instancji postępowaniu nie można zarzucić przewlekłości z rażącym naruszeniem prawa;
3) art. 149 § 1a p.p.s.a. w zw. z art. 8 k.p.a., a także art. 98 ust. 3 u.g.n. w zw. z postanowieniem NSA z 26 września 2012 r., sygn. akt I OW 111/12 - poprzez brak uznania, że prowadzonemu przez Wojewodę [...] postępowaniu w przedmiocie ustalenia na rzecz skarżących odszkodowania za nieruchomość przejętą pod poszerzenie drogi publicznej - nie można zarzucić przewlekłości z rażącym naruszeniem prawa, tj. zasadą zaufania obywateli do organów administracji publicznej;
4) art. 149 § 2 p.p.s.a. w zw. z art. 6, 7, 8, 9 oraz art. 77 § 1 k.p.a., a także art. 12 k.p.a. w zw. z art. 35 § 1 i 2 i art. 36 § 1 k.p.a. - poprzez nie przyznanie na rzecz skarżących od Wojewody [...] sumy pieniężnej w kwocie 2.000 zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie została oparta na usprawiedliwionych podstawach.