Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wiśniewska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędzia del. WSA Rafał Wolnik Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Zientala po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 3516/15 w sprawie ze skargi K. J. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania; 2. zasądza od Ministra Inwestycji i Rozwoju na rzecz K. J. kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 lutego 2016 r., IV SA/Wa 3516/15 oddalił skargę K. J. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju (zwanego dalej "MIiR") z dnia [...] września 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu powyższego wyroku zawarto następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną:
Prezydent Miasta S. decyzją z dnia [...] listopada 1976 r., nr [...], na podstawie art. 35 ust. 1 i 2 oraz art. 36 ustawy z dnia 12 marca 1958 r.
o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (tekst jednolity: Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64 ze zm. - zwanej dalej "u.w.y.w."), zezwolił Zakładowi Energetycznemu B. na czasowe zajęcie nieruchomości oznaczonej w rejestrze nr [...], jako działka [...], będącej we władaniu E. R.
w części niezbędnej na przeprowadzenie linii napowietrznej 110 kV do stacji energetycznej 110/20/6 kV "[...]". W treści decyzji organ stwierdził, że osoby upoważnione przez inwestora mają prawo wstępu na nieruchomość w celu założenia urządzeń oraz dostępu do nich w celu konserwacji oraz wyjaśnił, że odszkodowanie za zajęcie nieruchomości zostanie ustalone i wypłacone na podstawie porozumienia stron, ewentualnie na podstawie decyzji organu administracji. Decyzja została podpisana przez Wiceprezydenta Miasta S., T. W.
K. J. złożył w dniu [...] sierpnia 2012 r. wniosek o stwierdzenie nieważności opisanej wyżej decyzji Prezydenta Miasta S. z dnia [...] listopada 1976 r., wskazując, że została ona wydana z naruszeniem przepisów o właściwości (art. 156 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego /ówcześnie obowiązujący tekst jednolity: Dz. U.
z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. - zwanej dalej "k.p.a."\ w związku z art. 35 ust. 1 u.w.y.w. w związku z art. 57 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 stycznia 1958 r.
o radach narodowych /tekst jednolity: Dz. U. z 1975 r. Nr 26, poz. 139 - zwanej dalej "u.r.n."\). W ocenie wnioskodawcy, decyzja ta jest ponadto dotknięta wadą rażącego naruszenia prawa określoną w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., ponieważ nie została doręczona wszystkim stronom postępowania, w związku z tym zostały one pozbawione prawa do wniesienia odwołania, co rażąco narusza art. 101 § 1, art. 102 w związku z art. 11 § 1 i art. 110 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (obowiązujący w dacie wydania decyzji Prezydenta Miasta S. z dnia [...] listopada 1976 r. tekst pierwotny:
Dz. U. Nr 30, poz. 168 ze zm. - zwanej dalej "p.k.p.a.").
Wojewoda Śląski (zwany dalej "wojewodą") decyzją z dnia [...] października 2014 r., nr [...], na podstawie art. 156 § 1, art. 157 § 1 i § 2 oraz art. 158 § 1 k.p.a., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta S. z dnia [...] listopada 1976 r.
W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że decyzja Prezydenta Miasta S. nie narusza prawa, bowiem została wydana przez właściwy organ (wiceprezydenta działającego w imieniu prezydenta miasta) oraz weszła do obrotu prawnego. Zgodnie z § 13 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 maja 1975 r. w sprawie zasad organizacji urzędów terenowych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 17, poz. 93 - zwanego dalej "rozporządzeniem"), terenowy organ administracji państwowej mógł poza ustalonym statutem organizacyjnym podległego mu urzędu upoważnić innych pracowników wydziałów do załatwienia określonych spraw w jego imieniu, w tym również do wydawania decyzji administracyjnych. W toku postępowania administracyjnego udało się jedynie odnaleźć zarządzenie Prezydenta Miasta S. z dnia [...] grudnia 1975 r., nr [...] w sprawie statutu organizacyjnego Urzędu Miejskiego w S., które obowiązywało w dniu wydania decyzji z dnia [...] listopada 1975 r. Nie udało się jednak odnaleźć załącznika nr 1 do tego zarządzenia ani też pozaustawowych upoważnień dla wiceprezydenta T. W. do wykonywania przez niego niektórych zadań w imieniu prezydenta miasta. Organ podkreślił, że w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, iż brak poszczególnych dokumentów, spowodowany bądź upływem czasu (od wydania kwestionowanej decyzji upłynęło 39 lat) bądź zaginięciem, nie oznacza, że ich nie było, w szczególności gdy na ich istnienie wskazują inne dokumenty zgromadzone w toku postępowania.